Znajdź zawartość

Albatros amsterdamski (Diomedea amsterdamensis), uważany przez niektórych za podgatunek albatrosa wędrownego (Diomedea exulans), jest odrębnym gatunkiem. Potwierdziły to badania genetyczne. Albatrosy amsterdamskie rozmnażają się wyłącznie na leżącej na południowym Oceanie Indyjskim Wyspie Amsterdam. Należy ona do Francji i stanowi część Francuskich Terytoriów Południowych i Antarktycznych. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów D. amsterdamensis widnieją jako gatunek skrajnie zagrożony. Po raz pierwszy opisano je w 1983 roku. Ptaki łączą się w pary na całe życie i co dwa lata składają jedno jajo. Młody wykluwają się po 80 dniach wysiadywania przez oboje rodziców. Rocznie na lęgowisku na pojedynczym płaskowyżu (Plateau des Tourbières) w centrum Wyspy Amsterdam pojawia się od 18 do 26 par; cała populacja to 130-170 osobników. Testy zespołu dr Theresy Burg z Uniwersytetu w Lethbridge wykazały, że DNA albatrosów amsterdamskich znacząco różni się od genomu najbliższych krewnych, czyli albatrosów wędrownych. Wszystko wskazuje na to, że jako gatunek D. amsterdamensis wyodrębniły się ok. 265 tys. lat temu. Od momentu odkrycia ornitolodzy spierali się o taksonomię D. amsterdamensis. Amerykańska Unia Ornitologiczna (American Ornithologists' Union, AOU) twierdziła, że albatrosy amsterdamskie to gatunek, a np. dr James Clements, autor Birds of the World, A Check List, nie. Burg postanowiła zakończyć tę dyskusję, analizując genom. Wyniki prac jej zespołu ukazały się w piśmie branżowym Journal of Avian Biology. Wg Kanadyjki, nawet z wyglądu albatrosy amsterdamskie, zwane też białolicymi, są inne od albatrosów wędrownych. Są nieco mniejsze [ważą do 8 kg, a rozpiętość ich skrzydeł sięga 3,4 m, podczas gdy masa ich kuzynów może sięgać 12 kg, a rozpiętość skrzydeł 3,7 m]. Składają jaja w innym czasie, a ich pióra są nieco bardziej brązowe niż u pozostałych wędrownych albatrosów. Ornitolodzy podkreślają, że mimo imponującej rozpiętości skrzydeł i zdolności do przebywania dużych odległości, w okresie lęgowym albatrosy amsterdamskie zawsze powracają na położony na wysokości 500-600 m n.p.m. płaskowyż na Wyspie Amsterdam. Nie dzielą tego obszaru z żadnymi innymi albatrosami wędrownymi. Ta izolacja doprowadziła prawdopodobnie do wyodrębnienia się gatunku.