Znajdź zawartość

Naukowcom udało się obliczyć ilość danych przechowywanych przez ludzkość. Oszacowali, że do roku 2007 ludzie zgromadzili 295 eksabajtów informacji. Pod uwagę brano zarówno dane składowane na komputerach czy płytach DVD, jak i książkach oraz papierowych reklamach. Gdybyśmy chcieli całą tę informację wydrukować, to można by pokryć powierzchnię USA lub Chin 3-warstwową stertą książek - stwierdził doktor Martin Hilbert z University of Southern California. Obliczeń dokonano szacując dane zgromadzone za pomocą 60 różnych analogowych i cyfrowych nośnikach danych w latach 1986-2007. Przy okazji uczeni dowiedzieli się, że jeszcze w roku 2000 aż 75% informacji było przechowywanej w formie analogowej. Do roku 2007 sytuacja uległa całkowitej zmianie i 94% informacji było w formie cyfrowej. Uczeni zauważają, że rewolucja informacyjna, której jesteśmy świadkami, nie jest czymś wyjątkowym. Wcześniej nasze życie zmieniał samochód, jeszcze wcześniej elektryczność, pociąg, para. Informację możemy wysłać w przestrzeń i nazywamy to komunikacją, możemy przesłać ją w czasie i nazywamy to przechowywaniem. Możemy ją też zmieniać, manipulować nią, zmieniać jej znaczenie i nazywa się to obliczeniami komputerowymi - powiedział Hilbert. Innym ciekawym odkryciem jest fakt nadawania dwóch zetabajtów informacji czyli odpowiednika 175 gazet dziennie na osobę. Jakkolwiek imponująco by to wszystko nie brzmiało, to jednak natura potrafi przechowywać i przetwarzać wielokrotnie więcej informacji niż my. DNA w ciele pojedynczego tylko człowieka zawiera około 300-krotnie więcej danych niż przechowuje obecnie ludzkość - stwierdza Hilbert. Jednocześnie zauważono rosnącą przepaść pomiędzy światem rozwiniętym a rozwijającym się. W roku 2002 kraje rozwinięte były w stanie przesłać ośmiokrotnie więcej informacji niż kraje rozwijające się. W 2007 było to już 15 razy więcej. Przy okazji uczeni określili, że początkiem wieku cyfrowego był rok 2002. To właśnie w tym roku ilość informacji przechowywanej w formie cyfrowej przekroczyła ilość przechowywanej w formie analogowej.

Naukowcom udało się częściowo przywrócić wzrok sześciu niewidomym osobom. Uczeni chcą teraz przeprowadzić eksperymenty na szerszą skalę. System, dzięki któremu niewidomi odzyskali wzrok, składa się z kamery przymocowanej do okularów. Kamera przekazuje obraz o rozdzielczości 16 pikseli do procesora noszonego na pasku. Stamtąd biegnie on do umieszczonego w głowie implantu, który rzutuje obraz na siatkówkę. To zadziwiające, jak wiele osiągnęliśmy dzięki 16 pikselom – mówi profesor Mark Humayun z Doheny Eye Institute na University of Southern California. Dzięki symulacjom wiedzieliśmy, że 16 pikseli pozwoli jedynie na rozróżnienie jasności od ciemności i, być może, niektórych odcieni szarości. Całkowicie się myliliśmy. W tej chwili trwają prace nad zwiększeniem rozdzielczości do 60 pikseli.i takiego zmniejszenia implantu, by można go było wszczepić w powiekę. Dzięki temu czas potrzebny do założenia całego systemu uległby skróceniu z 8 godzin do 90 minut, a koszt operacji spadłby do około 87 000 złotych. Uczeni przypuszczają, że, aby niewidomy mógł całkowicie odzyskać wzrok, potrzebna jest rozdzielczość około 10 000 pikseli. Jednak takie szacunki przeprowadzono zanim jeszcze okazało się, że 16 pikseli sprawuje się lepiej, niż przypuszczano. Profesor Humayun mówi, że jego systemy nie przyda się, niestety, wszystkim. Pomoże on osobom, które niegdyś widziały. Ponadto ich nerwy wzrokowe muszą być nienaruszone. Podobno uczestnictwem w testach zainteresowany był Stevie Wonder, jednak jako osoba, która utraciła wzrok we wczesnym dzieciństwie, nie zakwalifikował się do pierwszej fazy eksperymentów.