Znajdź zawartość

Badacze z SUNY College of Environmental Science and Forestry pracują nad połączeniem plastiku z celulozą. Taki materiał byłby niezwykle wytrzymały, lekki, a przy okazji biodegradowalny. Do produkcji takiego plastiku posłużyły by nanokryształy celulozy, które można uzyskać z wielu materiałów: od drewna, poprzez pulpę pomarańczową, aż po pozostałości z produkcji cydru. Dodając uncję (28 gramów) kryształów do funta (453 gramy) plastiku otrzymujemy materiał o 3000 razy mocniejszy – mówi chemik, doktor William T. Winter, dyrektor Instytutu Badań nad Celulozą. Nanokryształy celulozy mogą zostać wykorzystane też do produkcji ceramiki czy narzędzi medycznych. Zwykle do ich wzmacniania używa się szkła, które jest cięższe i trudniejsze w obróbce od celulozy, a zatem i droższe. Ponadto szkło rozkłada się znacznie dłużej niż celuloza, powstaje więc problem jego utylizacji. Wszystko, co powstaje w sposób naturalny, może być w sposób naturalny rozłożone. Po wyrzuceniu na śmieci celuloza rozkłada się w mniej niż 90 dni. Produktami rozkładu są dwutlenek węgla i woda, które mogą zostać zaabsorbowane przez inne rośliny, a z tych znowu otrzymamy celulozę – mówi Winter. Winter i jego zespół opracowali reaktor, który jednocześnie przetwarza 500 gramów celulozy. To znacznie więcej niż 5 gramów przetwarzanych jednorazowo w celach laboratoryjnych. Naukowcy pracują nad zwiększeniem możliwości produkcyjnych. Uczeni najpierw oczyszczają celulozę, usuwając z niej wosk i ligninę. Następnie jest ona homogenizowana w procesie, podobnym do homogenizacji produktów mlecznych. Otrzymany w ten sposób mlecznobiały płyn mieszany jest pod wysokim ciśnieniem z plastikiem. Akademicy chcą opracować metodę lepszego rozłożenia nanokryształów celulozy w plastiku, by w ten sposób uzyskać optymalne właściwości ostatecznego produktu.