Znajdź zawartość

Ze złożonych w sądzie dokumentów dowiadujemy się, że HP zapłacił Intelowi 690 milionów dolarów, by półprzewodnikowy koncern utrzymał produkcję i rozwój procesorów Itanium do roku 2017. Najpierw na podstawie umowy z 2008 roku HP zapłacił 440 milionów za przedłużenie życia Itanium do roku 2014. W 2010 roku obowiązywanie umowy przedłużono do 2017, a HP dopłacił 250 milionów USD. Producenci oprogramowania, tacy jak Microsoft czy Red Hat, zaprzestali rozwijania aplikacji dla architektury Itanium, gdyż wiedzą, że jej czas dobiega końca. Wielcy producenci sprzętu, jak Dell czy IBM już od lat nie oferują serwerów z Itanium. Nawet sam Intel przestał w ubiegłym roku wspierać Itanium w kompilatorach C/C++ i Fortrana. Co więcej, część swojego zespołu pracującego nad Itanium Intel skierował już do prac nad projektami związanymi z układami Xeon. HP potrzebuje utrzymania Itanium, gdyż jego najważniejsze produkty - HP-UX, OpenVMS czy NonStop - korzystają właśnie z niej i miną całe lata, zanim uda się stworzyć ich odpowiedniki dla Xeona. Koncern jednak musi się spieszyć. Sprzedaż platformy Itanium spada od wielu lat, a sztuczne utrzymywanie Itanium nie tylko kosztuje go setki milionów dolarów, które musi płacić Intelowi, ale naraża na szwank jego relacje z innymi firmami. O wysokości opłat wnoszonych na rzecz Intela dowiedzieliśmy się bowiem przy okazji sporu sądowego pomiędzy HP a Oracle’em. HP twierdzi, że Oracle złamał umowę zaprzestając produkcji oprogramowania dla Itanium, a zrobił to, by promować własne serwery z architekturą Sun SPARC. Oracle zaś twierdzi, że HP postępowało niewłaściwie, nie informując klientów o przyszłości Itanium. Przed trzema dniami sąd orzekł, że obie firmy postępowały niewłaściwie. HP, gdyż nie informował swoich partnerów, klientów i pracowników o planach dotyczących Itanium, a Oracle, gdyż wykorzystało fałszywy pretekst do zaprzestania produkcji programów dla Itanium w celu promowania platformy SPARC.

W ciągu najbliższych dni Intel zaprezentuje pierwszy układ scalony, który korzysta z więcej niż 2 miliardów tranzystorów. To najnowszy procesor o nazwie kodowej Tukwila. Czterordzeniowy CPU ma trafić do wysoko wydajnych serwerów. Tukwila, układ z rodziny Itanium, trafi na rynek w drugiej połowie bieżącego roku i zastąpi dwurdzeniowe procesory Montvale wykonane w technologii 90 nm. Sama Tukwila powstała przy wykorzystaniu 45-nanometrowej technologii. Taktowana 2-gigahercowym zegarem kość będzie wyposażona prawdopodobnie w 30 megabajtów pamięci cache oraz technologię RAS (Reliability, Availability, Serviceability), która ma chronić układ przed błędnymi danymi i sygnałami, dzięki czemu system komputerowy będzie rzadziej ulegał awarii. Na następcę Tukwili, układ Poulson, będziemy musieli poczekać do 2010 lub 2011 roku.

W ubiegłym roku, podczas Intel Developer Forum przedstawiciele Intela twierdzili, że, zanim zadebiutuje czterordzeniowy procesor AMD, oni sprzedadzą milion własnych układów z czterema rdzeniami. Intel poinformował właśnie, że osiągnął zakładany cel. Rodzina czterordzeniowych procesorów Intela składa się z kości przeznaczonych na średni i wyższy segment rynków desktopów, stacji roboczych i serwerów. Za trzy tygodnie koncern planuje obniżyć ceny procesorów Core 2 Quad i Core 2 Extreme, przeznaczonych dla pecetów i stacji roboczych. Niedługo później obniżce ulegną też ceny serwerowych Xeonów. Jeszcze w bieżącym kwartale zadebiutują kolejne serwerowe czterordzniowce – Xeony Tigerton. Będzie je można stosować nawet w 32-procesorowych maszynach. Natomiast w przyszłym roku będziemy świadkami pojawienia się układów Tukwila. Będą to czterordzeniowe CPU z rodziny Itanium, które mają wykorzystywać technologię CSI (common system interface). Dzięki niej kości Xeon i Itanium będą miały podobną architekturę. AMD właśnie zapowiedziało, że pierwszy czterordzeniowy CPU tej firmy – Barcelona – zadebiutuje w sierpniu.

Intel oznajmił, że "przeskoczy” 45-nanometrowy proces produkcyjny i nowy procesor Itanium o nazwie kodowej Poulson będzie wytwarzany od razu w technologii 32 nanometrów. Decyzja taka nie świadczy jednak o przyspieszeniu rozwoju technologicznego, a o opóźnieniu całej rodziny Itanium. Spowodowało ono, że Poulson trafi na rynek w momencie, gdy obecne na nim będą już kości wykonane w technologii 32 nanometrów. Wiadomo też, że wraz z Poulsonem zadebiutuje nowa mikroarchitektura, jednak Intel nie zdradza żadnych szczegółów na jej temat. Z „mapy drogowej” Intela wynika, że pierwsze 32-nanometrowe procesory tej firmy zadebiutują w 2009 roku. Najpierw jednak nowy proces produkcyjny wdrażany jest zwykle na mniej ryzykownym rynku komputerów domowych, a później tworzone są w nim kości na rynek przedsiębiorstw. Dlatego też można przypuszczać, że Poulson zadebiutuje w 2010 roku.

W przyszłym tygodniu (29 sierpnia) na rynek trafi najnowszy serwerowy procesor Intela. Układ z rodziny Xeon znany jest pod kodową nazwą Tulsa. Jeffrey Gilbert, jeden z inżynierów pracujących nad procesorem, stwierdził: Tulsa zostanie wprowadzona w przyszłym tygodniu i odznacza się o około 70% wyższą wydajnością niż jej poprzednik, wprowadzony w listopadzie układ Paxville dla maszyn wieloprocesorowych". Tulsa to procesor przeznaczony do maszyn wykorzystujących 4 i więcej jednostek centralnych. Jest to jednocześnie ostatni układ Intela, który powstał na bazie wycofywanej architektury NetBurst. Układ wykonano w technologii 65-nanometrów i odznacza się on znacznie większą wydajnością, niż jego 90-nanometrowi poprzednicy: Potomac i Paxville. Testy TPC-C wykazały, że o ile Potomac wykonywał 115 000 transakcji na minutę, a Paxville 188 000, to Tulsa wykonuje ich 320 000. Ten ostatni procesor wyposażono aż w 16 megabajtów pamięci cache trzeciego poziomu. Więcej ma jej jedynie Montecito (intelowski procesor z rodziny Itanium), który może pochwalić się 24-megabajtowym cache'em L3. W związku z tym, że Tulsa jest większa od swoich poprzedników (424 milimetry kwadratowe powierzchni w porównaniu z 354 milimetrami Paxville'a), z pojedynczego plastra krzemu można wyprodukować mniej procesorów, co podnosi ich koszty. By utrzymać je w rozsądnym przedziale Intel zmniejszył ilość szybszej od L3 pamięci poziomu drugiego (L2). Każdy z rdzeni ma do dyspozycji nie 2 a 1 megabajt L2. To zły kierunek zmian, ale wydaje się, że nie wpłynęło to na ogólną wydajność platformy – powiedział Gilbert.

Wczoraj miała miejsce oficjalna premiera układu Montecito firmy Intel. To pierwszy dwurdzeniowy procesor z serwerowej rodziny Itanium. Jest to też, jak twierdzi Intel, pierwszy procesor, który składa się z ponad miliarda tranzystorów (zawiera ich 1,7 mld). Jego premiera oznacza pojawienie się na rynku rodziny Itanium 2. Poprzednicy Montecito, procesory Itanium przysporzyły Intelowi sporo problemów, co spowodowało, że gigant stracił na rynku serwerów. Kolejna generacja tych procesorów ma pomóc Intelowi w rywalizacji z układami Sparc Suna oraz Power IBM-a na rynku najbardziej wydajnych serwerów. Nie oznacza to jednak, że przy Itanium 2 Intelowi udało się uniknąć problemów. Wręcz przeciwnie. Pierwotnie kości te miały ukazać się w ubiegłym roku. Ponadto firma została zmuszona do zmniejszenia o 200 megaherców częstotliwości taktowania zegara najbardziej wydajnego Montecito. Zrezygnowała też z funkcji Foxton, która automatycznie miała zwiększać taktowanie o kolejne 200 MHz, jeśli tylko procesor byłby dobrze chłodzony. Obecnie rodzina Itanium 2 składa się z pięciu dwurdzeniowych i jednego jednordzeniowego procesora. Wszystkie one korzystają z 533-megahercowej FSB, z wyjątkiem układu 9015 wykorzystującego magistralę systemową o częstotliwości 400 megaherców. Jednordzeniowy procesor 9010 taktowany jest zegarem o częstotliwości 1,6 GHz, wykorzystuje 6 megabajtów pamięci cache i kosztuje 696 dolarów. Wspomniany już 9015 używa dwóch rdzeni, 12 MB cache'u i zegara o częstotliwości 1,4 GHz. Producent wycenil go na 749 dolarów. Kolejnym przedstawicielem tej rodziny jest układ oznaczony symbolem 9020. Ten dwurdzeniowy GPU taktowany jest zegarem 1,42 GHz i ma do dyspozycji 12 megabajtów pamięci podręcznej. Można go kupić za 910 USD. W grupie najbardziej wydajnych Itanium 2 znalazły się procesory oznaczone numerami 9030 (1,6 GHz, 8 MB cache'u, cena 1552 USD), 9040 (1,6 GHz, 18 MB cache'u, 1980 dolarów) oraz 9050 (1,6 GHz, 24 MB pamięci podręcznej) sprzedawany za 3692 dolary. Interesująco wygląda porównanie poboru mocy wyrażonej emisją cieplną (TDP). Współczynnik ten dla procesora Itanium 2 9050 wynosi 104 waty, podczas gdy Sun UltraSparc IV+ zużywa 125 watów, Sun UltraSparc T1 – 70 W, a AMD Opteron 885 – 95 W. Największym odbiorcą procesorów Itanium jest HP, jedyny z czwórki wielkich producentów serwerów, który stosuje te układy. Dell i IBM zrezygnowały z planów wykorzystywania procesorów Intela, a Sun nigdy ich nie wykorzystywał. Intel może liczyć też na mniejszych producentów, takich jak NEC, Hitachi, Silicon Graphics, Bull, Fujitsu czy Unisys. Obecnie Intel sprzedaje mniej niż 100 000 procesorów Itanium w ciągu kwartału. Jak informuje firma Mercury Research, liczba ta rośnie. Pierwsze serwery z układami Montecito mają trafić na rynek we wrześniu.