Znajdź zawartość

Naukowcy potwierdzili, że bor, składnik domowych środków czystości, pomaga w zwiększeniu wydajności reaktorów fuzyjnych. Specjaliści z Princeton Plasma Physics Laboratory (PPPL) przeprowadzili eksperymenty, w czasie których wykazali, że pokrycie wewnętrznych elementów tokamaka borem poprawia wydajność reakcji. Nasze eksperymenty dokładniej pokazują, jak to działa. Pozwolą nam one ocenić, czy kontrolowane wstrzykiwanie proszku z boru może być wykorzystane w przyszłości do pomocy w pracy reaktorów fuzyjnych, mówi fizyk Alessandro Bortolon, główny autor artykułu w Nuclear Fusion. Fuzja jądrowa wykorzystuje procesy podobne do tych, jakie zachodzą w Słońcu. Lżejsze pierwiastki łączą się w cięższe. W ten sposób powstaje niemal niewyczerpane źródło czystej i bezpiecznej energii. Naukowcy od dziesięcioleci próbują opanować fuzję. Najnowsze eksperymenty wykazały, że wstrzykiwanie boru pozwala na łatwiejsze uzyskanie w plazmy o odpowiednich parametrach w tokamakach, których wewnętrzne elementy pokryte są lekkimi pierwiastkami, jak węgiel. Autorzy obecnych badań bazowali na eksperymentach prowadzonych wcześniej w Axially Symmetric Divertor Experiment-Upgrade (ASDEX-U) należącym do Instytutu Fizyki Plazmy im. Maxa Plancka w Niemczech. Wówczas wykazano, że dzięki wstrzykiwaniu boru możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości plazmy w tokamaku pokrytym wolframem. Eksperymenty dla tokamaka pokrytego węglem są ważne z dwóch powodów. Po pierwsze, wiele tokamaków korzysta z tego pierwiastka. Po drugie – pokazuje to, że wstrzykiwanie boru może być przydatne w różnego rodzaju tokamakach. Najnowsze eksperymenty uzupełniły też lukę w wiedzy dotyczącej sposobu osadzania się boru. Intuicja podpowiada, że gdy sproszkowany bor opada na plazmę, rozpuszcza się w niej i gdzieś osadza. Dotychczas jednak nikt nie próbował nawet potwierdzić istnienia w plazmie warstwy boru. Nie było na ten temat żadnych informacji. Przeprowadzone przez nas badania są pierwszymi, podczas których bezpośrednio wykazano i zmierzono to zjawisko, dodaje Bortolon. Okazuje się, że warstwa boru zapobiega zanieczyszczeniu plazmy przez materiał z samego tokamaka. Materiał taki może rozrzedzić plazmę i ją zdestabilizować. Im zaś plazma bardziej czyta, tym bardziej stabilna i tokamak może dłużej działać. Technika wstrzykiwania boru może uzupełniać lub nawet zastąpić wykorzystywaną obecnie technikę dostarczania boru do tokamaka. W chwili obecnej uzupełnienie tokamaka o bor wymaga wyłączenia go nawet na kilka dni, a wykorzystuje się w niej toksyczne gazy. Wstrzykiwanie boru eliminuje te problemy. Jeśli wykorzystujesz technikę wstrzykiwania sproszkowanego boru, nie musisz wszystkiego przerywać i wyłączać tokamaka. Nie musisz też przejmować się pracą z toksycznym gazem. Nowa technika będzie niezwykle przydatna podczas przyszłej codziennej pracy tokamaków, dodaje Bortolon. « powrót do artykułu

Na konferencji Hort Connections w Melbourne zadebiutował napój jedyny w swoim rodzaju - kalafiorowa latte. W pewnym sensie to następczyni zeszłorocznego odkrycia - kawy z mleczną pianką z dodatkiem sproszkowanego brokuła autorstwa naukowców z CSIRO (Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation). Do kalafiorowej latte dodaje się ok. 7 g proszku z kalafiora, dzięki czemu można zaspokoić sporą część dziennego zapotrzebowania na warzywa. Brokułowa latte to wspaniała rzecz, nowość sygnalizująca możliwości - podkreśla John Said, dyrektor wykonawczy firmy Fresh Select i rolnik w jednej osobie (to on dostarczył zresztą brokuły do projektu CSIRO). Wyszliśmy od tego, że kalafior jest nieco bardziej kremowy i barwą przypomina mleko, dzięki czemu napój nie będzie wyglądał jak zielona kawa. Said dodaje, że wg niego, kalafiorowa latte naprawdę ma bardziej jedwabistą konsystencję i jest mniej gorzka. Na wystawie Horticulture Innovation, gdzie serwowano kawę, była ona tak popularna, że bariści nie byli w stanie sprostać zapotrzebowaniu (zabrakło proszku z kalafiora). To naprawdę dobra informacja zwrotna. Said uważa, że rolnicy powinni wykorzystać ogromną szansę na sprzedaż sproszkowanych 100% warzyw. Można je dodawać nie tylko do kaw czy innych napojów, ale i do sosów, zup albo koktajli. Dodatkowym plusem jest zmniejszenie ilości odpadów. Australijczycy mają świadomość, że choć kawy z brokułem czy kalafiorem to produkt niszowy, istnieją inne, ważniejsze, zastosowania warzywnych proszków. Doszliśmy do punktu, w którym można myśleć o usunięciu części węglowodanów/cukrów z produktów spożywczych i zastąpieniu ich proszkami warzywnymi. Prowadzimy intensywne rozmowy z firmami spożywczymi odnośnie do wykonalności tego pomysłu. W przeszłości nikt by nie pomyślał o umieszczaniu porcji warzyw w bochenku chleba, ale myślę, że teraz może się to urzeczywistnić. Said uważa, że po brokułach i kalafiorze na liście baristów znajdą się kawy szpinakowe i marchwiowe. Przepis na zaprezentowaną w zeszłym roku przez CSIRO brokułową latte jest prosty: do espresso dodaje się proszku brokułowego, a na wierzchu znajduje się pianka mleczna, posypana dla ozdoby niewielką ilością proszku. Proszek produkuje się z całych brokułów, które zawierają sporo błonnika i korzystnych dla zdrowia bioaktywnych fitozwiązków. Po obróbce wstępnej warzywa są suszone; dzięki odpowiedniemu doborowi metod udaje się zachować naturalny zielony kolor, a także skład odżywczy brokułów. « powrót do artykułu