Znajdź zawartość

Zanieczyszczenia chemiczne obecne w otoczeniu i pokarmach, np. ftalany, wywierają niekorzystny wpływ na plemniki mężczyzn i psów. Specjalistów martwi spadek męskiej płodności w ostatnich dziesięcioleciach. Niektóre badania wskazują na 50% globalny spadek jakości nasienia na przestrzeni ubiegłego 80-lecia. Poprzednie studium ekipy z Uniwersytetu Nottingham zademonstrowało, że jakość nasienia u psów także ostro się pogarsza. To rodzi pytanie, czy mogą za to odpowiadać, przynajmniej po części, związki chemiczne obecne w domowym środowisku. W ramach najnowszego badania akademicy z Nottingham badali wpływ 1) ftalanu dwu-2-etyloheksylu (DEHP), plastyfikatora występującego np. w dywanach czy zabawkach, oraz 2) polichlorowanego bifenylu 153 (PCB153), który choć zakazany, nadal jest wykrywany w środowisku i pokarmach. Wykorzystano próbki spermy 9 mężczyzn będących zarejestrowanymi dawcami i 11 psów-reproduktorów z tego samego regionu Wielkiej Brytanii. Okazało się, że w stężeniach odpowiadających domowej ekspozycji DEHP i PCB153 uszkadzały plemniki obu gatunków. To badanie stanowi dowód, że domowe psy są gatunkiem wskaźnikowym [ang. sentinel species] stanu ludzkiego męskiego układu rozrodczego. Nasze wyniki sugerują, że związki, które były szeroko wykorzystywane w domach i miejscach pracy, mogą odpowiadać za spadek jakości nasienia, o którym mówi się zarówno u ludzi, jak i u psów [...] - podkreśla prof. Richard Lea. W badaniu, którego wyniki ukazały się w Scientific Reports, określano wpływ DEHP i PCB153 na ludzkie i psie plemniki w warunkach in vitro. Plemniki inkubowano z 1) DEHP, 2) PCB153 oraz 3) DEHP i PCB153 łącznie w stężeniach będących wielokrotnością (0x, 2x, 10x i 100x ) stężeń stwierdzanych w psich jądrach. Ekspozycja na oba związki (pojedynczo i łącznie) prowadziła do spadku ruchliwości plemników i zwiększonej fragmentacji DNA. Wiemy, że gdy ruchliwość plemników jest słaba, fragmentacja DNA jest nasilona i że ludzka męska niepłodność jest powiązana z podwyższoną fragmentacją DNA w plemnikach. Obecnie sądzimy, że to samo zjawisko występuje u psów, ponieważ żyją one w tym samym domowym środowisku i są wystawiane na oddziaływanie tych samych zanieczyszczeń - opowiada dr Rebecca Sumner. Stąd pomysł, że będą one dobrym modelem badań nad wpływem zanieczyszczeń na płodność, zwłaszcza że np. ich dietę łatwiej kontrolować niż u ludzi. « powrót do artykułu

Zespół naukowców z USA i Korei Południowej wykrył związek między niskim poziomem deacetylazy histonowej 3 (ang. histone deacetylase 3, HDAC3) a niepłodnością u kobiet z endometriozą. Endometrioza to bardzo bolesna choroba o nieznanej przyczynie, która powoduje, że komórki endometrium, wyściółki macicy, roznoszą się po ciele chorej i osadzają na różnych narządach, np. nerkach, jelitach itd. Dochodzi do regularnych krwawień z tych organów, które z czasem mogą ulec zniszczeniu. Szacuje się, że na endometriozę cierpi około 10% światowej populacji kobiet w wieku rozrodczym, czyli około 200 milionów osób. Autorzy publikacji z pisma Science Translational Medicine pobrali próbki endometrium 21 niepłodnych kobiet z endometriozą. Badanie wykazało, że występuje w nich niższy poziom enzymu HDAC3 niż u płodnych kobiet z endometriozą. Akademicy stwierdzili, że poziomy HDAC3 są niskie także w mysim modelu endometriozy. Później uzyskali niechorujące na endometriozę gryzonie HDAC3-negatywne. One również były niepłodne. Pogłębione badania wykazały, że niskie stężenia HDAC3 prowadziły do problemów z implantacją (zagnieżdżeniem). Amerykańsko-koreański zespół zauważył również, że myszy z niższym poziomem HDAC3 miały więcej kolagenu w wyściółce macicy (warto przypomnieć, że nadekspresja kolagenu typu I w eutopowym - prawidłowo umiejscowionym - endometrium jest częstym zjawiskiem u niepłodnych kobiet z endometriozą). Wydaje się, że wyższe poziomy kolagenu zaburzają zmiany, które normalnie zachodzą w wyściółce macicy, umożliwiając rozwój ciąży. Naukowcy podkreślają, że nadal nie wiadomo, co powoduje spadek poziomu deacetylazy histonowej 3 u niektórych pacjentek. Sugerują oni, że pomiar stężenia HDAC3 u pacjentek z endometriozą może pomóc w opracowaniu dla nich planu leczenia. « powrót do artykułu