Znajdź zawartość

Dr Natalia Wójcik z Politechniki Gdańskiej (PG) pracuje nad alternatywnymi bioaktywnymi materiałami szklistymi do produkcji kompozytów stosowanych w minimplantach kostnych. Dzięki jej badaniom mogą powstać nowocześniejsze implanty regenerujące ubytki kostne. Co ważne, nie będą one zaburzać gospodarki biochemicznej naszego organizmu. Jak wyjaśniono w komunikacie uczelni, materiały, z których wytwarza się implanty kostne, zawierają szkła bioaktywne, które "wymuszają" regenerację kości. Szkła na bazie krzemianu, które są teraz używane, bardzo wolno ulegają rozpuszczeniu. Jeśli umieścimy ten materiał w miejscu ubytku kości, ma on stymulować kość do wytwarzania hydroksyaptytu, głównego budulca kości, i tym samym regeneracji, sam stopniowo ulegając rozpuszczeniu. Klasyczne bioszkło z dużą zawartością krzemu rozpuszcza jednak się zbyt wolno – od roku do nawet kilku lat. Problemem jest fakt, że krzem to pierwiastek, który występuje naturalnie w organizmie ludzkim tylko w śladowych ilościach. Nie znamy długofalowych konsekwencji utrzymywania się tego pierwiastka w organizmie w dużym stężeniu - tłumaczy dr Wójcik. Zastępując główną matrycę krzemianową matrycą fosforanową, uzyskuje się większą rozpuszczalność materiału. Niebagatelne znaczenie ma też to, że fosfor jest naturalnym budulcem kości. Przy pomocy inż. Stefanii Wolff dr Wójcik bada różne warianty bioszkła. Współpracuje z ośrodkami ze Szwecji, Finlandii oraz Arabii Saudyjskiej. Efektem prac są artykuły, choćby ten pt. „Effect of Nb and Al on in vitro dissolution behavior and structure of Na2O-MgO-CaO-P2O5 glasses” z Journal of Non-Crystalline Solids. Dr Wójcik zaznacza, że pracując, należy pamiętać o tym, że [...] implant musi się rozpuszczać na tyle wolno, żeby kość zdążyła się zregenerować i na tyle szybko by w ostatnim etapie regeneracji nie przeszkadzać. « powrót do artykułu

U kobiety z implantami pośladków zidentyfikowano rzadki nowotwór, łączony dotychczas z implantami piersi. Autorzy badań podkreślają, że mamy tutaj do czynienia z pierwszym znanym przykładem anaplastycznego chłoniaka wielkokomórkowego (ALCL), który można powiązać z implantami pośladków. ALCL to nowotwór pochodzący z komórek układu odpornościowego. Jak poinformowała FDA (Food and Drug Administration) w raporcie z 6 lutego bieżącego roku (link), w ciągu ostatnich ośmiu lat w USA zdiagnozowano ponad 457 przypadków tego anaplastycznego chłoniaka wielkokomórkowego powiązanego z implantami piersi (BIA-ALCL). Większość z zachorowań dotyczy kobiet z implantami o powierzchni teksturowanej. Dziewięć kobiet zmarło. Jak zauważają autorzy artykułu opublikowanego w Aesthetic Surgery Journal, przypadek nowotworu powiązanego z implantami pośladków oznacza, że dyskusja na ten temat powinna przenieść się z „nowotworu powiązanego z implantami piersi” na dyskusję o „nowotworze powiązanym z implantami”. Pacjentka o której mowa to 49-latka, której wszczepiono implanty teksturowane. Mniej więcej rok później stwierdzono u niej nowotwór. Początkowo lekarze zauważyli owrzodzenie skóry wokół implantów, a testy ujawniły istnienie płynu. Do czasu postawienia diagnozy nowotwór rozprzestrzenił się po całym organizmie. Biopsja guza w płucach wykazała obecność komórek ALCL. Pomimo agresywnego leczenia chemioterapią kobieta zmarła kilka miesięcy później. Autorzy raportu podkreślają, że powyższy przypadek opisuje jedynie powiązanie pomiędzy chorobą a implantami, nie można natomiast jednoznacznie stwierdzić związku przyczynowo–skutkowego. Wydaje się ponadto, że pacjentka zapadła na wyjątkowo agresywną formę nowotworu i pojawił się on zaledwie rok po wszczepieniu implantów. W większości przypadków BIA-ALCL pojawia się około 10 lat po wszczepieniu implantów piersi. Specjaliści podkreślają jednak, że lekarze zajmujący się wszczepianiem teksturowanych implantów, również implantów innych części ciała niż piersi, powinni informować pacjentów o ryzyku ALCL. « powrót do artykułu