Znajdź zawartość

Do smarowania sań wykorzystywanych do transportu głazów do budowy Stonehenge mógł być wykorzystywany świński tłuszcz (łój) - sugeruje nowa analiza przeprowadzona przez archeologów z Uniwersytetu w Newcastle. Przez długi czas resztki tłuszczu z fragmentów ceramiki z Durrington Walls w pobliżu Stonehenge łączono z koniecznością wyżywienia setek osób, które przybyły często z daleka, by pomóc w budowie megalitu. Analiza przeprowadzona przez autorów raportu z pisma Antiquity sugeruje, że skoro fragmenty pochodziły z naczyń o rozmiarach i kształcie wiader, a nie naczyń do gotowania czy podawania, mogły one służyć do zbierania i przechowywania łoju. Chciałam zdobyć więcej informacji, skąd taka ilość świńskiego tłuszczu w ceramice, skoro zwierzęce kości wydobyte ze stanowiska pokazują, że wiele świń upieczono na rożnie, a nie poćwiartowano, jak można by się spodziewać w przypadku gotowania w garnku - podkreśla dr Lisa-Marie Shillito. Obecnie powszechnie akceptowane jest wyjaśnienie, że megality takie jak Stonehenge wybudowano dzięki zbiorowemu wysiłkowi. Ostatnie eksperymenty sugerowały, że głazy o długości do 8 m i wadze do 2 ton mogły być transportowane przez 20 ludzi, którzy umieszczali je na saniach ciągniętych po balach. Należąca do stylu Grooved Ware ceramika z Durrington Walls jest świetnie zbadana pod kątem resztek organicznych. W ramach różnych projektów, w tym Feeding Stonehenge Project dr Shillito, zajmowano się ponad 300 fragmentami naczyń. Archeolodzy podkreślają, że choć założenie o powiązaniach między zwierzęcym tłuszczem wchłoniętym przez naczynie a gotowaniem i ucztowaniem silnie wpłynęło na wstępne interpretacje, w grę wchodzą też [przecież] inne procesy i zastosowania, a wtedy resztki tłuszczu mogą być uznane za kuszący dowód na potwierdzenie koncepcji smarowanych sań. « powrót do artykułu

W Australii Zachodniej w Beta Hunt Mine wydobyto 2 duże inkrustowane złotem głazy z kwarcu. Złoto z każdego z nich jest warte miliony dolarów. Jak poinformowała kanadyjska spółka wydobywcza RNC Minerals, większy z kamieni waży 95 kg i zawiera 2440 uncji (ok. 69 kg) złota. Jego wartość jest szacowana na circa 4 mln dolarów kanadyjskich. Mniejszy głaz o wadze 63 kg zawiera 1620 uncji (ok. 46 kg) złota. W tym przypadku wartość urobku szacuje się na 2,6 mln CAD. RNC Minerals dodaje, że w zeszłym tygodniu z kopalni w pobliżu Kalgoorlie wydobyto złoto warte łącznie 15 mln CAD (11 mln USD). Górnicy w Australii często wydobywają 2 g złota na tonę skały, tymczasem jak wylicza prof. Sam Spearing z Curtin University, w Beta Hunt Mine pozyskano aż 2200 g na tonę. Bardzo, bardzo rzadko spotykamy się z takimi wynikami. To skrajnie rzadkie i bardzo ekscytujące odkrycie. Początkowo w Beta Hunt poszukiwano głównie niklu. Po odkryciu w czerwcu śladów złota nieco bliżej powierzchni, górnicy skupili się jednak na żyle zlokalizowanej na głębokości 500 m. Mark Selby, dyrektor wykonawczy RNC Minerals, wyjaśnia, że największe skały trafią na aukcje. « powrót do artykułu