Znajdź zawartość

Od lat 70. XX wieku wykonywane są testy zderzeniowe z wykorzystaniem manekinów. Służą one do oceny efektywności systemów zabezpieczeń, ogólnego bezpieczeństwa pojazdu czy ryzyk związanych z różnymi rodzajami wypadków. Problem jednak w tym, że najczęściej używany manekin bazuje na średniej budowie i wadze ciała mężczyzny. Tymczasem kobiety równie często jeżdżą samochodami i są bardziej narażone na odniesienie obrażeń. Używane w testach manekiny, mające odpowiadać kobietom, to po prostu przeskalowane do wzrostu 12-latki manekiny męskie. Mają one 149 cm wzrostu i ważą 48 kg. Już w połowie lat 70. taka waga i wzrost reprezentowały zaledwie 5% najdrobniejszych kobiet. Szwedzcy specjaliści pracują nad manekinem bardziej reprezentatywnym dla kobiecej budowy ciała. Ma on 162 cm wzrostu i waży 62 kg. Powstanie manekina bardziej reprezentatywnego dla przeciętnej kobiety jest niezwykle ważne. Z danych amerykańskiej Narodowej Rady Bezpieczeństwa Transportu Drogowego wynika na przykład, że przy uderzeniach z tyłu kobiety 3-krotnie częściej niż mężczyźni odnoszą obrażenia kręgosłupa szyjnego. Co prawda rzadko są one śmiertelne, ale mogą prowadzić do trwałego kalectwa. "Ze statystyk wiemy, że przy zderzeniach z niewielką prędkością, kobiety częściej odnoszą obrażenia. Dlatego też, jeśli chcemy sprawdzić, jakie zabezpieczenia najlepiej chronią ludzi, musimy uwzględnić tę część populacji, która jest bardziej narażona na zranienie", mówi Astrid Linder, dyrektor ds. bezpieczeństwa ruchu w Szwedzkim Narodowym Instytucie Badawczym Dróg i Transportu. Doktor Linder kieruje programem testów zderzeniowych prowadzonym w laboratorium w Linköping. Kobiety są przeciętnie niższe i lżejsze niż mężczyźni, mają słabsze mięśnie, inaczej rozłożoną tkankę tłuszczową. To wszystko wpływa na zachowanie się ciała podczas wypadku. Istnieją między nami różnice w kształcie tułowia, umiejscowieniu środka ciężkości, budowie bioder i miednicy, wyjaśnia Linder. Specjalistka zauważa jednocześnie, że nie wystarczy wyprodukowanie odpowiedniego manekina. Konieczne są też zmiany prawne dotyczące testów zderzeniowych. Obecnie nie ma w nich bowiem mowy o wymogu używania manekinów odpowiadających budowie przeciętnej kobiety. Szef amerykańskiej firmy Humanetics, największego na świecie producenta manekinów do testów zderzeniowych przyznaje, że mimo coraz większego zaawansowania systemów bezpieczeństwa w samochodach, podczas ich opracowywania nie brano pod uwagę różnic pomiędzy kobietami a mężczyznami. Nie można przetestować kobiety i mężczyzny za pomocą tego samego urządzenia. Nie określimy miejsc powstawania urazów, dopóki nie umieścimy czujników na manekinie i tego nie zbadamy, stwierdza. Dodaje, że dopiero testy z udziałem manekinów reprezentatywnych dla kobiet pozwolą na opracowanie systemów równie dobrze chroniących obie płci. Od pewnego czasu trwają też prace nad manekinami lepiej reprezentującymi dzieci, osoby starsze czy otyłe. « powrót do artykułu

Grupa firm z branży motoryzacyjnej powołała do życia Global Human Body Model Consortium, którego celem jest stworzenie idealnego manekina do testów zderzeniowych. Co ciekawe, manekin nie będzie bytem fizycznym, a wirtualnym. Obecnie wykorzystywane manekiny są bardzo niedoskonałym przybliżeniem ludzkiego ciała i jego reakcji na wypadek samochodowy. Wystarczy wspomnieć, że produkowane są tylko trzy rodzaje manekinów różniących się miedzy sobą wagą i wielkością. Tymczasem wirtualny manekin będzie łatwo konfigurowalny, można będzie zmieniać zarówno jego kształt zewnętrzny, jak i dane dotyczące budowy wewnętrznej. Możliwe zatem stanie się symulowanie kości, skóry, ścięgien, mięśni, organów wewnętrznych czy płynów ustrojowych i zbadanie, jak poszczególne elementy ciała zachowają się podczas kraksy. Stworzenie wirtualnego manekina pozwoli też zaoszczędzić pieniądze wydawane obecnie na prawdziwe testy zderzeniowe. Ponadto wirtualny byt będzie praktycznie nieśmiertelny, podczas gdy prawdziwy manekin jest używany przez około 10 lat, a po każdym teście trzeba go naprawiać. Prace nad wirtualnym manekinem to logiczna konsekwencja postępu technicznego. Obecnie na ekranach komputerów testuje się różne części samochodów czy samolotów, następnym krokiem może więc stać się testowanie wirtualnego ciała człowieka.