Wytańcz swój doktorat

[KopalniaWiedzy.pl 357]

W 2007 roku odbyła się pierwsza edycja konkursu "Wytańcz swój doktorat" (Dance Your Ph.D.). Odzew po jego zakończeniu był tak duży – nadchodziły e-maile z całego świata - że w tym roku przedstawiciele Gonzo Labs, pisma Science i Amerykańskiego Stowarzyszenia Postępów w Nauce (AAAS) postanowili powtórzyć imprezę. Wystarczyło przełożyć główne założenia i wyniki pracy na ruch ciała, nagrać to, a filmik zamieścić przed 16 listopada na YouTube'ie.

Pomysłodawcy nie wprowadzili żadnych ograniczeń co do dziedziny doktoryzowania. Równe szanse mieli zatem matematycy, jak i lingwiści czy biolodzy. Rywalizację prowadzono w 4 kategoriach: 1) studentów, którzy dopiero rozpoczynają studia doktoranckie, 2) osób, które zyskały już tytuł doktora, ale nie piastują jeszcze żadnego stanowiska na uniwersytecie, 3) profesorów o ugruntowanej pozycji akademickiej oraz 4) najpopularniejszego nagrania (liczono liczbę wejść do momentu zakończenia przyjmowania zleceń). Założono, że jeśli jakiś film wygra w dwóch kategoriach – popularności i dowolnej innej – w tej pierwszej dochodzi do zmiany. Dotychczasowego zwycięzcę zastępuje drugie nagranie z listy.

Uczestnicy wybrali bardzo różne formy wyrazu. Niektórzy kręcili baletowe piruety, podczas gdy śmiałkowie decydowali się na cyrkowe popisy. Efekty ich pracy podlegały ocenie 9 jurorów, w tym zeszłorocznych laureatów i naukowców z Harvardu.

W kategorii studentów wygrała Sue Lynn Lau z Garvan Institute of Medical Research Uniwersytetu w Sydney. Wykorzystując m.in. dźwięki Dziadka do orzechów Piotra Czajkowskiego, ilustrowała podstawowe założenia pracy nt. roli witaminy D w funkcjonowaniu komórek beta trzustki. Ubrana w zwiewną różową sukienkę najpierw się opalała, a potem dokarmiała komórki glukozą w postaci pianek marshmallow.

 

Wśród doktorów laur zwycięstwa przypadł Miriam Sach, która obroniła się w 2004 roku na Uniwersytecie w Duesseldorfie, a obecnie pracuje na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Taniec dotyczył aktywności mózgowej, wyzwalanej pod wpływem odmiany czasowników regularnych i nieregularnych. Obserwowano ją za pomocą tomografii pozytronowej. Smukła Niemka starała się przekazać postronnym obserwatorom, że każdy rodzaj czasowników jest przetwarzany w innej części mózgu.

 

Najlepszym profesorem okazał się Vince LiCata z Uniwersytetu Stanowego Luizjany. Tytuł jego pracy doktorskiej brzmiał naprawdę imponująco (Rozwiązanie dróg składania białkowych podjednostek ludzkiej hemoglobiny z wykorzystaniem ilościowego ogniskowania elektrycznego w niskich temperaturach na przykładzie asymetrycznych hybryd obarczonych mutacją), ale ujęto go z wyjątkową lekkością i polotem. Oprócz profesora, na scenie pojawiły się 4 inne osoby. Ochładzanie symbolizowały dwa elementy: przemykający jak cień człowiek-zima z białą brodą i styropianowy śnieg. Ponieważ w trakcie badań Amerykanin wykonywał wiele zdjęć, wygibasy zespołu fotografowała dziewczyna z komórką.

 

Internauci najczęściej oglądali filmik studentki fizyki z University of Illinois (14.138 wejść). Tym samym docenili jej wysiłki, by jakoś zobrazować Pomiary pojedynczych molekuł kompleksów protelomerazy TelK oraz DNA. Markita Landry jest pół Boliwijką, pół Kanadyjką. Zdobyła zdecydowaną przewagę nad pozostałymi uczestnikami konkursu. Ogniste tango odtańczył z nią Florin Bora.

 

Na jaką nagrodę mogą liczyć zwycięzcy? Otóż gwarantuje się im publikację artykułu, którego są współautorami. Gdy takowy jeszcze nie istnieje, drukiem ukazuje się publikacja promotora. Ponadto w Chicago wybrano zespół 4 profesjonalnych choreografów. Przez kilka tygodni czekają oni na wskazówki (telefoniczne i mailowe), by zrozumieć i jak najlepiej odtańczyć podczas przedstawienia testowane hipotezy badawcze oraz ogólny zarys studium. Choreografowie mają pod sobą grupę tancerzy i wspólnie stworzą 4-częściowy spektakl muzyczno-naukowy. Premiera będzie miała miejsce 13 lutego na konferencji AAAS.

[mikroos 70]

Filmy z hemoglobiną i z komórkami beta są po prostu fantastyczne