Prozopometamorfopsja - jak to jest widzieć demoniczne twarze?

[KopalniaWiedzy.pl 369]

Wyobraźcie sobie, jak trudne musi być życie osoby, która wokół widzi same demoniczne twarze. Prozopometamorfopsja to rzadkie schorzenie neurologiczne, w przebiegu którego chory widzi zniekształcone twarze ludzi. Zniekształcenia dotyczą kształtu,, pozycji, kolorystyki lub tekstury. W większości przypadków zniekształcenia dotyczą wszystkich widocznych twarzy, czy to osób oglądanych na żywo, na ekranie czy na wydruku. Choremu trudno więc ocenić, na ile twarze są zniekształcone.

W ubiegłym roku w piśmie The Lancet opisano wyjątkowy przypadek pacjenta z tą przypadłością. Dzięki niemu udało się – prawdopodobnie po raz pierwszy – odtworzyć zniekształcenia twarzy, jakie mogą widywać pacjenci z prozopometamorfopsją.

Specjaliści z Dartmouth College w USA mieli do czynienia z 58-letnim mężczyzną, który od 31 miesięcy widział „demoniczne” twarze ludzi. Każdy, kogo spotkał, miał porozciągane różne elementy twarzy, z głębokimi zmarszczkami na czole, policzkach i podbródku. Pomimo zniekształceń pacjent nie miał problemu z identyfikacją osób. Zniekształcenia dotyczyły wyłącznie twarzy, ale nie innych obiektów. Jednak, tym, co wyróżniało tego pacjenta był fakt, że twarze na ekranie lub papierze nie były zniekształcone.

Mężczyzna cierpiał w przeszłości na zaburzenie afektywne dwubiegunowe i zespół stresu pourazowego. Ponadto w wieku 43 lat doznał poważnego urazu głowy. Natomiast w wieku 55 lat, na około 4 miesiące przed pojawieniem się „demonicznych” twarzy, prawdopodobnie doznał zatrucia tlenkiem węgla. W chwili zgłoszenia się do Dartmouth College nie brał żadnych leków, nie przyjmował narkotyków.

Pacjent przyznał, że zdążył się przyzwyczaić do widoku zniekształconych twarzy. Badania neuropsychologiczne nie wykazały żadnych zaburzeń, badania okulistyczne również wypadły prawidłowo. W badaniu rezonansem magnetycznym zauważono około 1-centymetrową torbiel pajęczynówki na górnej powierzchni lewego hipokampu, która przemieszczała go w dół o ok. 3 mm. Struktura hipokampu była jednak prawidłowa. Rok później wielkość torbieli nie zmieniła się. Torbiele takie rozwijają się przed 20 rokiem życia, najczęściej nie są groźne, nie powodują żadnych objawów, w związku z czym ich się nie leczy.

Prozopometamorfopsja może pojawiać się w kontekście urazu głowy, epilepsji, migreny, zawału mózgu czy zaburzeń postrzegania spowodowanych halucynogenami. Nie muszą przy tym występować wykrywalne zmiany w mózgu.

« powrót do artykułu