Archeolodzy znaleźli fortyfikacje, których poszukiwali przez 150 lat

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Po 150 latach poszukiwań archeolodzy znaleźli jedną z monumentalnych fortyfikacji, które chroniły Jerozolimę. Naukowcy z Izraelskiej Służby Starożytności i Uniwersytetu w Tel Awiwie odkryli wielką fosę głębokości co najmniej 9 metrów i szerokości co najmniej 30 metrów. Fosę znaleziono pod parkingiem Givali w Mieście Dawida. Prawdopodobnie oddzielała ona Wzgórze Świątynne i Ofel od reszty miasta, dodatkowo je chroniąc.

Nie wiemy, kiedy zbudowano tę fosę, ale zgromadzone dowody sugerują, że była używana w czasach, gdy Jerozolima była stolicą Królestwa Judy, od czasów króla Jozjasza, sprzed niemal 3000 lat. Przez setki lat fosa oddzielała południową mieszkalną część miasta od centrum władzy na północnym akropolu, gdzie znajdowały się pałac i świątynia, mówią profesor Yuval Gadot i doktor Yiftah Shalev. Budowa tak wielkiej fosy, która wymagała m.in. kucia skał, była dużym przedsięwzięciem logistycznym i pokazem potęgi królów Judy.

Od 150 lat archeolodzy szukali śladów północnych fortyfikacji Jerozolimy. Po dokonaniu odkrycia naukowcy przeanalizowali zapiski swoich poprzedników. Sprawdziliśmy raporty z wykopalisk autorstwa brytyjskiej archeolog Kathleen Kenyon, która pracowała w Mieście Dawida w latach 60. XX wieku. Stało się dla nas jasne, że Kenyon zauważyła, iż skały nachylają się na północ w miejscu, w którym powinny się wznosić. Uznała jednak, że to naturalnie ukształtowana dolina. W rzeczywistości jednak odkryła dalszą część fosy, wykutą w skale w kierunku zachodnim. Mamy tutaj głęboką i szeroką fosę o długości co najmniej 70 metrów, ciągnącą się z zachodu na wschód. To odkrycie, które ponownie każe nam przyjrzeć się literaturze biblijnej omawiającej topografię Jerozolimy i takie miejsca jak Ofel czy Millo, wyjaśnia Shalev.

Jerozolima powstała na wąskim, stromym wzniesieniu i stopniowo rozszerzała się na okoliczne wzgórza i doliny, które w sposób naturalny dzieliły ją na części. Wiele przedsięwzięć budowlanych podejmowanych przez władców miasta miało na celu zmianę topografii. Na przykład jedną z takich zmian, opisywanych w Biblii (1 Krl 11:27), była budowa Millo (tarasu) odkrytego przez wspomnianą Kathleen Kenyon: "Salomon zbudował Millo, a przez to zamurował wyłom w murze Miasta Dawida, swego ojca".

Odkrycie fosy pokazuje, że w czasach Pierwszej Świątyni Jerozolima była podzielona na co najmniej dwie wyraźne części. Podział ten utrzymał się w czasach perskich i hellenistycznych.

« powrót do artykułu