Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy
KopalniaWiedzy.pl

Archeolodzy znaleźli wielką salę pierwszych królów Anglii Wschodniej

Rekomendowane odpowiedzi

W Rendelsham w Suffolk znaleziono wielką salę używaną przez pierwszych królów Anglii Wschodniej. Archeolodzy oraz ochotnicy pracujący w ramach społecznego projektu Rendlesham Revealed trafili fundamenty wielkiej drewnianej sali sprzed 1400 lat. Potwierdzili, że to królewska rezydencja, o której w VIII wieku wspominał Beda Czcigodny.

Sala o wymiarach 23 na 10 metrów stanowi część królewskiej rezydencji zajmującej 6 hektarów. Ta z kolei znajdowała się w ponad 50-hektarowej osadzie. W latach 570–720 to właśnie tutaj znajdował się ośrodek władzy, z którego rządzono najważniejszą prowincją Królestwa Anglii Wschodniej, skupioną wokół doliny rzeki Deben.

Wielki umysł tamtych czasów, Beda Czcigodny (672/673 – 735), doktor Kościoła i święty Kościołów katolickiego, prawosławnego oraz anglikańskiego, uznawany przez luteran i anglikanów za odnowiciela Kościoła, pisał o Rendlesham jako o miejscu, w którym król Anglii Wschodniej, Ethelwald, został ojcem chrzestnym króla Swithelma z Esseksu. Wydarzenie to miało miejsce pomiędzy rokiem 655 a 663.

Profesor Christopher Scull, główny doradca naukowy projektu Rendlesham Revealed, że odkrycie wielkiej sali ma znaczenie międzynarodowe. Rendlesham to największe i najbogatsze stanowisko archeologiczne w Anglii z tego okresu, a odkrycie sali potwierdza, że mamy tutaj do czynienia z królewską siedzibą, o której wspomina Beda. Tylko w Rendlesham możemy badać szeroki kontekst osadniczy i krajobrazowy wczesnego angielskiego centrum królewskiego wraz z licznymi metalowymi przedmiotami, pokazującymi codzienne życie ludzi z różnych klas społecznych. Prowadzone tutaj badania rzucają nowe światło na nasze rozumienie złożoności, zaawansowania i międzynarodowych kontaktów społeczeństwa w tamtych czasach.

Dotychczas archeolodzy odkryli fundamenty drewnianej wielkiej sali, wykop otaczający królewską rezydencję, pozostałości po przygotowywaniu posiłków i uczt, które wskazują na spożywanie wielkich ilości mięsa, głównie wołowiny i wieprzowiny, ozdoby ubrań, fragmenty ceramiki i naczyń szklanych, przedmioty osobiste oraz ślady osadnictwa z czasów rzymskich (IV wiek) oraz z wczesnego neolitu (IV tysiąclecie przed Chrystusem).

Królestwo Wschodniej Anglii zostało założone ok. 520 roku przez Anglów przybyłych ze Szlezwiku. Obejmowało dzisiejsze Suffolk i Norfolk. To na jego terenie znajduje się słynne Sutton Hoo, gdzie pochowany został król Raedwald. Istniało w nim kilka rezydencji królewskich, gdyż władcy podróżowali pomiędzy nimi. Na początku VII wieku na krótko stało się najpotężniejszym anglosaskim królestwem. W IX wieku podbili je Duńczycy.

Budynek, na terenie którego trwają prace archeologiczne mógł być jednym z wielu monumentalnych budowli na terenie królewskiej siedziby. To właśnie w takich wielkich salach królowie odbywali sądy, przyjmowali hołdy, podejmowali misje dyplomatyczne, urządzali uczty i nagradzali swoich poddanych.


« powrót do artykułu

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

  • Podobna zawartość

    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Wyjątkowa złota moneta królewska znaleziona w pobliżu Norwich, łączy ikonografię chrześcijańską i pogańską. To prawdopodobnie pierwowzór złotych szylingów i najstarsza anglosaska moneta znaleziona w Anglii Wschodniej. Adrian Marsden, oficjalny numizmatyk hrabstwa Norfolk, mówi, że bez wątpienia mamy tutaj do czynienia z nieznanym wcześniej typem monety, która została wybita w czasach, gdy w VII wieku pogańskie wierzenia Anglów i Sasów zaczęły ustępować chrześcijaństwu. Znalezisko jest tak znaczące, że to dopiero druga moneta w hrabstwie, którą uznano za skarb.
      Wczesnośredniowieczne złote szylingi są małe, wielkością przypominają paznokieć małego palca u dłoni. Mają jednak zaskakująco bogatą ikonografię. Na awersie nowo znalezionej monety widzimy mężczyznę z dużą głową, na której widoczny jest diadem. Ma skrzyżowane nogi, jakby tańczył, a w lewej dłoni trzyma krzyż, który znajduje się na wzorem ułożonym z trzech splątanych trójkątów.
      Wyraźnie chrześcijańskimi elementami ikonografii są krzyż, a także głowa ozdobiona diademem. To typowy sposób przedstawiania chrześcijańskich władców pod koniec istnienia Imperium Romanum. Pogańskie są zaś trzy splecione trójkąty. To valknut, który przez specjalistów łączony jest z Odynem, bogiem zmarłym. Może symbolizować władzę nad życiem i śmiercią. To tajemniczy symbol, którego nauka nie rozumie. Nie wiemy nawet, jak się oryginalnie nazywał. Valknut to współczesna nazwa, oznaczająca „węzeł poległych w bitwie”. Ten sam symbol widoczny jest na obiektach pochodzących z tego samego okresu, w którym wybito monetę. Znajduje się na przykład na dwóch kamieniach ze Szwecji. Również tam użyty jest w ikonografii, w której towarzyszą mu postaci ludzkie.
      Z kolei na rewersie monety widać obiekt podobny do krzyża, który zamknięty jest w czterolistnym motywie, a całość otoczono podwójnym rzędem kół. Doktor Marsden uważa, że symbol w środku może być albo swastyką, która w tamtych czasach symbolizowała szczęście i nie była symbolem chrześcijańskim, albo też chrześcijańskim krzyżem.
      Na niewielkiej monecie mamy więc wyraźną symbolikę chrześcijańską i pogańską. Nie powinno to dziwić. Siódmy wiek to okres, w którym chrześcijaństwo zaczyna na dobre zadomawiać się na Wyspach, a kulty pogańskie tracą na znaczeniu. Dość wspomnieć słynny pochówek z Sutton Hoo, w którym również znaleziono elementy chrześcijańskie i pogańskie.
      Ikonografia monety bardzo przypomina ikonografię szylingów typu Trophy, dlatego Marsden uważa, że istnieje między nimi ścisły związek. Mamy tutaj typowe dla nich elementy – głowę ozdobioną diademem i dłoń trzymającą krzyż na awersie oraz podwójne obramowanie w formie kół i pseudoinskrypcję na rewersie.
      Szczegółowe analizy wykazały, że zawartość złota w monecie wynosi około 60%. To bardzo dużo. W szylingach Trophy jest to średnio 28%. Około 675 roku złote szylingi zostały zastąpione przez monetę sceatta, bitą początkowo ze srebra o wysokiej czystości. Z czasem i zawartość srebra się zmniejszała. Mamy więc tutaj sekwencję przejścia ze złotych monet do srebrnych. A nowy szyling, z dużą zawartością złota, plasuje się na początku tej sekwencji. Dlatego Marsden uważa, że to najstarsza znana anglosaska moneta z Anglii Wschodniej i datuje ją na lata 640–660.
      Źródło: A new 7th century shilling from Norfolk, https://www.academia.edu/129631046/A_new_7th_century_shilling_from_Norfolk

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      W Euston w hrabstwie Suffolk odkryto późnorzymski skarb: cynowe talerze, półmiski, misy i kubki. Naczynia zakopano ułożone w stos. Archeolodzy podejrzewają, że chciano je w ten sposób przechować albo zostały złożone w ofierze.
      Przedmioty trafiły właśnie na wystawę w West Stow Anglo-Saxon Village and Museum. Można je oglądać do stycznia przyszłego roku.
      Jesienią 2022 roku na depozyt natrafił miejscowy detektorysta Martin White, który brał wtedy udział w zorganizowanym wydarzeniu East of England Rally.
      White podkreśla, że jest detektorystą od ok. 10 lat i to jego najpoważniejsze znalezisko. Niezwłocznie skontaktowaliśmy się ze Służbą Archeologiczną, tak by bez uszkodzeń wydobyć i spisać artefakty. To zaszczyt, że mogłem być świadkiem całego procesu: od odkrycia, przez wykopaliska, po oglądanie tych przedmiotów na wystawie.
      Wykopaliskami zajęli się specjaliści z Wardell Armstrong oraz Norfolk Museum Service; prace konserwatorskie przeprowadziła druga z wymienionych instytucji.
      To ważne odkrycie. Większe talerze i półmiski służyły do wspólnotowego podawania pokarmów, a ośmioboczne misy mogą mieć odniesienia chrześcijańskie. Podobne skarby są znajdowane w południowej Wielkiej Brytanii - wyjaśnia Faye Minter z Suffolk County Council, wspominając przy tej okazji o pobliskich dużych rzymskich osadach w Icklingham i Hockwold.

      « powrót do artykułu
  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...