Znaleziono sarkofag z okresu 'długowłosych królów'

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Na południowym zachodzie Francji, w Cahors, znaleziono sarkofag z VII wieku zawierający szkielet starszej kobiety. Odkrycie zostało już okrzyknięte „bezprecedensowym”, a naukowcy mają nadzieję, że dowiedzą się dzięki niemu więcej o epoce Merowingów.

Szkielet, który znajdował się w wapiennym sarkofagu nosi wyraźne ślady artretyzmu. Zmarłą pochowano wraz z przedmiotami osobistymi. Eksperci przeprowadzą badania radiowęglowe, by określić dokładną datę pochówku.

Sarkofag został odkryty w pobliżu kościoła św. Bartłomieja na obszarze, na którym znajdowały się groby osób z klasztoru, który został w VII wieku założony przez Didiera z Cahors.

Niedaleko sarkofagu znaleziono też pozostałości po ceramice z okresu Merowingów i ślady pomieszczenia, które prawdopodobnie było kuchnią.

Najnowsze odkrycie jest o tyle istotne, że z okresu panowania Merowingów (481–751) zachowało się niewiele współczesnych im źródeł.

Merowingowie – zwani „długowłosymi królami” – są uznawani za pierwszą dynastię królów Francji. Nazwa dynastii pochodzi o Merowecha. Wiemy o nim jedynie tyle, że był ojcem króla Franków salickich Childeryka I. W roku 481 lub 482 na tronie zasiadł syn Childeryka Chlodwig I. Rozszerzył on swoje panowanie na wszystkich Franków salickich, podbił sąsiadów i zjednoczył pod swoim panowaniem niemal całą Galię, z wyjątkiem Burgundii i Prowansji. Stworzył w ten sposób najbardziej stabilne i rozległe państwo powstałe na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego.

Na przełomie V i VI wieku Chlodwig przyjął chrzest. Był on najwybitniejszym i najlepiej znanym królem z dynastii Merowingów. Po jego śmierci państwo podzielono pomiędzy jego czterech synów. Pomimo krwawych walk między braćmi udało im się jeszcze bardziej poszerzyć tereny będące pod władzą Franków. W końcu w roku 558 ostatnim żywym synem Chlodwiga pozostał Chlotar I, który ponownie zjednoczył kraj. Po jego śmierci państwo ponownie podzielono między jego czterech synów. W kolejnych dziesięcioleciach dochodziło do wielu walk, podziałów i ponownych zjednoczeń. Na początku VII wieku królowie Merowingów stali się marionetkami w rękach swoich majordomusów – urzędników zarządzających dworem – którzy decydowali o obsadzie tronu.

Kres dynastii Merowingów położył majordom Pepin Krótki, syn majordoma Karola Młota. W 750 roku dokonał on zamachu stanu, zdetronizował Childeryka III i rok później został namaszczony na króla Franków, rozpoczynając tym samym dynastię Karolingów. Pepin był ojcem Karola Wielkiego, pierwszego świętego cesarza rzymskiego, od którego imienia pochodzi polskie słowo „król”.

« powrót do artykułu