Oporne na ścieranie zęby trzonowe Homo naledi

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Bardziej oporne na ścieranie zęby Homo naledi sugerują, że jadł on bardziej szorstkie pokarmy niż 2 inne hominidy z Afryki Południowej: Australopithecus africanus i Paranthropus robustus.

Zespół z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka, Uniwersytetu w Durham i Uniwersytetu Arkansas podkreśla, że ssaki jedzące pokarmy, które muszą zostać pocięte, np. liście i trawy, mają ostrzejsze i bardziej złożone trzonowce, zaś u ssaków miażdżących pokarmy, np. owoce czy orzechy, zęby trzonowe są bardziej tępe i mniej złożone.

By zrekonstruować dietę H. naledi, naukowcy postanowili zbadać topografię zębów.

Okazało się, że zęby H. naledi nie różniły się od zębów australopiteków ani ostrością, ani stopniem złożoności, a to oznacza, że wszystkie hominidy jadły pokarmy o podobnych właściwościach mechanicznych. Trzonowce H. naledi były jednak wyższe i bardziej oporne na ścieranie, co z kolei sugeruje, że były one przystosowane do spożywania bardziej abrazyjnych produktów. Sądzimy, że H. naledi musiał jadać pokarmy pokryte kurzem lub piaskiem albo wybierał rośliny zawierające dużo krzemionkowych fitolitów - opowiada Michael Berthaume.

Akademicy przypominają, że rośliny wytwarzają fitolity, by odstraszyć zwierzęta. Trawożerne antylopy z suchych środowisk mają jednak zęby trzonowe z rozwiniętymi koronami, które pozwalają im bez większego uszczerbku jeść pokryte piaskiem rośliny z fitolitami. Wiele wskazuje na to, że H. naledi rozwinął tę samą strategię. Jego dieta była więc inna od menu pozostałych hominidów z południowej Afryki. Stanowi to poparcie dla idei, że H. naledi ze swoją mieszanką cech wcześniejszych i późniejszych człowiekowatych był ekologicznie odmienny od innych południowoafrykańskich hominidów - podsumowuje Berthaume.

« powrót do artykułu