Niewyjaśnione przypadki anafilaksji można powiązać z alergią na czerwone mięso

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Część przypadków anafilaksji o nieznanej przyczynie powiązano z alergią na czerwone mięso.

Naukowcy z Narodowego Instytutu Alergii i Chorób Zakaźnych (NIAID) odkryli, że u 6 z 70 pacjentów z częstymi, niewyjaśnionymi wstrząsami anafilaktycznymi występują przeciwciała IgE wobec wielocukru α-gal (galaktozo-α-1,3-galaktozy). Jak podkreślają Amerykanie, po wdrożeniu diety pozbawionej czerwonego mięsa żaden z mężczyzn nie doświadczył wstrząsu w ciągu 1,5-3 lat.

Mimo że częstość alergii na α-gal nie jest znana, autorzy publikacji z pisma Allergy zaobserwowali, że występuje ona głównie u mieszkańców południowo-wschodnich rejonów USA, a także w pewnych okolicach Nowego Jorku, New Jersey i Nowej Anglii. Taki rozkład można wyjaśnić tym, że większość osób z alergią na α-gal (także 6 mężczyzn z ostatniego badania) została kiedyś ugryziona przez kleszcze Amblyomma americanum. Alfa-gal jest obecny w kleszczu; powstające po ugryzieniu IgE przeciw α-gal mogą doprowadzić do rozwoju opóźnionej anafilaksji na mięso ssaków (epitop α-gal występuje w wołowinie, wieprzowinie i baraninie, nie ma go zaś w mięsie kurczaków czy ryb).

Lekarze uznawali przypadki takich pacjentów za niewyjaśnione, bo alergia na α-gal wygląda inaczej od częstszych postaci alergii pokarmowych, a rutynowe testy zwykle nie obejmują przeciwciał wobec α-gal. Ponadto większość alergenów pokarmowych wywołuje reakcję 5-30 min po spożyciu, a dla α-galu charakterystyczna jest opóźniona reakcja alergiczna po 3-6 godzinach od zjedzenia czerwonego mięsa. Przez to trudno jest wskazać przyczynę.

Nietypowo długi odstęp między posiłkiem a reakcją alergiczną to prawdopodobnie podstawowy powód początkowych błędów diagnostycznych. Jeśli zaczynasz mieć kłopoty z oddychaniem w nocy, zapewne nie łączysz tego z hamburgerem zjedzonym na obiad - podkreśla dr Dean Metcalfe.

Jeden ze współautorów badania, Thomas Platts-Mills z Uniwersytetu Wirginii, jako pierwszy odkrył w 2002 r. powiązania między zespołem α-gal i ugryzieniem A. americanum. Zaobserwował on niezwykłe reakcje alergiczne u pacjentów z rakiem jelita grubego, których leczono nowym przeciwciałem monoklonalnym - cetuximabem (cetuximab jest źródłem wytwarzanego również przez kleszcze epitopu α-gal).

"Mamy tendencję, by myśleć o kleszczach jak o wektorach chorób zakaźnych, np. boreliozy, ale badania silnie sugerują, że ugryzienia A. americanum prowadzą do niezwykłej alergii. [...] Nadal musimy jednak zrozumieć, jak te 2 zdarzenia są powiązane i czemu niektórzy ludzie z podobną ekspozycją na ugryzienia kleszczy wydają się bardziej podatni na rozwój alergii na α-gal" - opowiada dr Melody C. Carter.

U 2 osób z alergią na α-gal badanych przez naukowców z NIAID występowała rzadka choroba - systemowa mastocytoza o powolnym przebiegu (ang. indolent systemic mastocytosis, ISM). Ludzie z ISM mają podwyższoną liczbę komórek tucznych, inaczej mastocytów, które uwalniając m.in. histaminę, przyczyniają się do anafilaksji i innych objawów alergicznych. Ochotnicy z ISM doświadczali silniejszych reakcji niż osoby bez ISM, mimo że mieli niższe poziomy przeciwciał wobec α-galu. To pewna wskazówka, że anomalie związane z mastocytami mogą zwiększać ryzyko rozwoju alergii czy wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego.

« powrót do artykułu