Tusz ze starożytnych papirusów zawierał miedź

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Tusz ze starożytnych egipskich papirusów zawierał miedź.

Dotąd zakładano, że tusz wykorzystywany do pisania składał się właściwie z węgla, przynajmniej do IV-V w. n.e. Mikroskopia promieniowania X, którą przeprowadzono w Europejskim Ośrodku Synchrotronu Atomowego w Grenoble, pokazała jednak, że zawierał on również miedź, pierwiastek nieidentyfikowany wcześniej w starożytnych tuszach.

Choć naukowcy z Uniwersytetu Kopenhaskiego analizowali fragmenty papirusów spisanych na przestrzeni 300 lat i pochodzących z różnych regionów geograficznych, wyniki nie różniły się znacząco, co wg Thomasa Christiansena, sugeruje, że starożytni Egipcjanie wykorzystywali tę samą technologię od ok. 200 r. p.n.e. do 100 r. n.e.

Autorzy publikacji z pisma Scientific Reports pracowali na fragmentów papirusów z Papyrus Carlsberg Collection: 1) na prywatnych dokumentach żołnierza imieniem Horus (stacjonował on w obozie w Pathyris) i 2) papirusach z biblioteki świątyni w Tebtunis.

Cztery badane tusze nie były [oczywiście] w 100% identyczne. Odchylenia obserwowano także w obrębie pojedynczych fragmentów [papirusu], co sugeruje, że skład tuszu produkowanego w tej samej lokalizacji mógł się w dużym stopniu różnić. To uniemożliwia stworzenie map sygnatur tuszów do datowania i lokalizowania fragmentów papirusów o nieznanym pochodzeniu. Co ważne, ułatwia to identyfikację fragmentów należących do konkretnych manuskryptów lub ich sekcji.

« powrót do artykułu