Zbadano wpływ jedzenia na szkliwo w skali nano

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Wszystkie pokarmy pozostawiają trwałe ślady na szkliwie; nie ma znaczenia, czy jest to trawa, czy surowe mięso. Badanie mikrościerania doprowadziło do nowych ustaleń dotyczących natury zębów.

Zespół z Uniwersytetu Arkansas i Southwest Jiaotong University udokumentował wpływ przeżuwania na nanostruktury szkliwa - krystality hydroksyapatytu (są one ułożone na sobie i spojone białkami). Naukowcy uważają, że dzięki temu będzie można poprawić opiekę stomatologiczną. Wspominają również o nowych narzędziach dla specjalistów badających fosylia zębów czy bioinżynierów pracujących nad materiałami przyszłości.

Krystality hydroksyapatytu są podstawowymi jednostkami [budulcowymi] szkliwa; każdy ma średnicę mniejszą od 1/1000 ludzkiego włosa. Większość badań nad ścieraniem zębów koncentrowała się na skutkach obserwowanych na ogólniejszych poziomach, by jednak zrozumieć, jak najtwardsza tkanka opiera się zużyciu, musieliśmy zbadać szkliwo na poziomie najdrobniejszych szczegółów - wyjaśnia prof. Peter Ungar.

Autorzy publikacji z pisma Interface przykładali końcówki z różnych materiałów do powierzchni zębów trzonowych (wykorzystali zęby usunięte przez ortodontów). Podczas eksperymentów symulowano ocieranie zębów o siebie podczas żucia oraz nacisk związany z miażdżeniem pokarmu.

Drapanie związane z żuciem zawsze powodowało większe uszkodzenia niż wgniatanie. Generalnie naukowcy zaobserwowali 3 typy uszkodzeń: 1) wydzieranie (gdy krystality się od siebie oddzielają), 2) deformacje (występują one przy większym nacisku, gdy krystality się wyginają i ściskają) i 3) fragmentację (bardzo wysokie ciśnienie prowadzi do rozpadu wiązań chemicznych).

« powrót do artykułu