Testy DNA ujawniły, że częstymi ofiarami albatrosów są meduzy

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Badanie DNA z odchodów 2 gatunków albatrosów ujawniło, że meduzy stanowią nadspodziewanie dużą część ich diety.

Naukowcy przeanalizowali odchody (1460) z lęgowisk nad Oceanem Atlantyckim. Okazało się, że meduzy stanowią większą część diety albatrosów czarnobrewych (Thalassarche melanophris) i Thalassarche impavida niż dotąd sądzono.

Wyniki uzyskane przez zespół, którego pracami kierowała Julie McInnes z Instytutu Badań Morskich i Antarktycznych Uniwersytetu Tasmańskiego, mają olbrzymie znaczenie, gdyż dieta drapieżników alfa, np. albatrosów, stanowi świetny wskaźnik stanu zdrowia ekosystemu.

McInnes wyjaśnia, że ze względu na niewielką wartość odżywczą tradycyjnie meduzy były postrzegane jako mało prawdopodobny rodzaj pokarmu (od czasu do czasu widywano jednak albatrosy zjadające meduzy).

By ustalić, jak morskie ekosystemy mogą się zmienić pod wpływem presji, np. zmiany klimatu czy rybołówstwa, musimy zrozumieć, co albatrosy jedzą. Wcześniejsze badania diety tych ptaków polegały głównie na analizie zawartości żołądka. Meduzy znajdowano w mniej niż 1 próbce na 5; w niewielkich objętościach rzędu ok. 5%.

Dla odmiany badanie, którego wyniki ukazały się w piśmie Molecular Ecology, pokazało, że meduzy są częstymi ofiarami albatrosów czarnobrewych i blisko z nimi spokrewnionych T. impavida. Mimo że zróżnicowanie między koloniami było duże, meduzy występowały w 7 z 8 stanowisk i w 37% badanych odchodów. Stanowiły one aż 20% zidentyfikowanego DNA.

Zaskoczeni naukowcy wykryli meduzy także w odchodach piskląt. Nie spodziewali się tego, bo sądzili, że rodzice będą woleli karmić młode bardziej energetycznymi rybami.

McInnes uważa, że autorzy wcześniejszych badań nie znaleźli meduz w żołądkach ptaków, bo są one szybko trawione i nie zawierają twardszych części (w rybach są zaś ości, a u kałamarnic chitynowe dzioby).

Pani biolog podkreśla, że DNA metabarcoding doskonale się sprawdza w badaniu diety ptaków morskich (kody kreskowe DNA to krótkie wystandaryzowane fragmenty DNA, które służą do dokładnej i szybkiej identyfikacji gatunków; metabarcoding pozwala identyfikować całe zbiory organizmów z prób środowiskowych, np. wody).

« powrót do artykułu