Jedzenie o wcześniejszych porach sprzyja zdrowszemu profilowi metabolicznemu i niższej wadze

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Jedzenie późno przez dłuższy czas zwiększa wagę, poziomy insuliny i cholesterolu, a także negatywnie wpływa na metabolizm tłuszczów oraz markery hormonalne związane z chorobami serca, cukrzycą itp.

Wiemy z wcześniejszych badań, że pozbawienie snu negatywnie wpływa na wagę i metabolizm częściowo właśnie przez jedzenie późno w nocy. Pionierskie badania, w ramach których kontrolowaliśmy sen, dają nam bardziej złożony obraz korzyści wynikających z wcześniejszego spożywania posiłków. Jedzenie o późniejszych porach sprzyja negatywnemu profilowi wagi, energii i markerów hormonalnych - wyższej glukozie oraz insulinie (a to, jak wiemy, ma związek z cukrzycą), a także wyższemu cholesterolowi i trójglicerydom (które wpływają m.in. na choroby sercowo-naczyniowe) - tłumaczy dr Namni Goel ze Szkoły Medycyny Uniwersytetu Pensylwanii.

W ramach studium 9 dorosłych ze zdrową wagą przechodziło dwa 8-tygodniowe scenariusze: 1) jedzenia w ciągu dnia (3 posiłków i 2 przekąsek między 8 a 19) i 2) odroczonego jedzenia (3 posiłków i 2 przekąsek spożywanych do 23). By uniknąć nakładania skutków, między scenariuszami stosowano 2-tygodniową przerwę. Pora snu była stała - między 23 a 9.

Ochotnicy zgłaszali się do uniwersyteckiego Centrum Nauk Fenomicznych, gdzie 4-krotnie (przed rozpoczęciem studium, po pierwszym scenariuszu, po 2-tygodniowej przerwie i po drugim scenariuszu) pobierano im krew i badano wskaźniki metaboliczne. Dzięki temu naukowcy mogli zmierzyć zmiany wagi, metabolizm, zużycie energii i upewnić się, że 2-tygodniowa przerwa wystarczyła, by wskaźniki powróciły do pierwotnych wartości.

Okazało się, że gdy badani jedli później, rosła ich waga. Rósł także współczynnik oddechowy (RQ), czyli stosunek objętości wydalanego CO₂ do ilości pobranego tlenu. Sugeruje to, że późne jedzenie prowadzi do metabolizowania mniejszych ilości tłuszczów, a większych węglowodanów. Oprócz tego wzrosły poziomy insuliny, glukozy na czczo, cholesterolu i trójglicerydów.

Dobowy profil hormonalny pokazał za to, że w scenariuszu jedzenia w dzień szczyt uwalniania greliny (hormonu stymulującego apetyt) przypadał na wcześniejszą godzinę, a leptyny, która odpowiada za uczucie sytości, na późniejszą porę. Oznacza to, że ochotnikom chciało się jeść wcześniej, a ponadto byli najedzeni dłużej.

Ponieważ cykle snu i czuwania były stałe, poziomy melatoniny były podobne w obu grupach.

« powrót do artykułu