Kora wzrokowa rozwija się do czterdziestki

[KopalniaWiedzy.pl 332]

Pierwszorzędowa kora wzrokowa (V1 lub inaczej 17. pole Brodmanna), o której sądzono, że dojrzewa i stabilizuje się w pierwszych latach życia, nadal rozwija się do późnych trzydziestu kilku lub wczesnych czterdziestu kilku lat.

Prof. Kathryn Murphy z McMaster University badała pośmiertne próbki tkanki mózgowej 30 osób w wieku od 20 dni do 80 lat (12 kobiet i 18 mężczyzn). Zważywszy, że zdobyta dotychczas wiedza dotyczyła synaps hamujących (białek GABAergicznych), a ponad 80% synaps V1 ma charakter pobudzający, Kanadyjczycy postanowili przeanalizować ekspresję 5 postsynaptycznych białek glutaminergicznych: PSD-95, GluA2, GluN1, GluN2A i GluN2B. W ten sposób okazało się, V1 osiąga dojrzałość do wieku 36 lat (±4,5 r.). Precyzyjnie rzecz ujmując, stwierdzono wczesną utratę GluN1, przedłużony rozwój PSD-95 i GluA2 do późnego dzieciństwa, dojrzewanie GluN2A do wieku ~40 lat i znaczną utratę GluN2A w ramach procesu starzenia.

Zmiany wskazują, że V1 rozwija się stopniowo w serii 5 etapów. Oznacza to, że o ile anatomiczna struktura V1 dojrzewa wcześniej, o tyle widzenie zmienia się na przestrzeni życia.

Murphy podkreśla, że dotychczas leczenie różnych schorzeń, np. amblyopii, czyli tzw. leniwego oka, bazowało na założeniu, że tylko dzieci mogą skorzystać na korekcyjnej terapii, bo po przekroczeniu pewnego wieku mózg na nią nie zareaguje.

Kanadyjczycy dodają, że oni skupili się co prawda na pierwszorzędowej korze wzrokowej, ale może się okazać, że inne obszary mózgu także są o wiele bardziej plastyczne, w dodatku przez o wiele dłuższy czas niż sądzono.

« powrót do artykułu