Ostatnie mamuty wymarły z pragnienia

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Populacja szczątkowa mamuta włochatego (Mammuthus primigenius) z Wyspy św. Pawła na Alasce wyginęła prawdopodobnie przez podnoszący się poziom morza i brak dostępu do słodkiej wody.

Naukowcy przeanalizowali warstwy datowanego rdzenia osadów z jeziora z Wyspy św. Pawła i stwierdzili, że mamuty wyginęły tu ok. 5600 lat temu, czyli tysiące lat po tym, jak wyginęły populacje szczątkowe mamutów ze stałego lądu. Okazało się także, że mniej więcej w czasie wyginięcia mamutów klimat na wyspie stał się bardziej suchy, pogarszała się też jakość wody.

Jak tłumaczy Matthew Wooller, dyrektor Laboratorium Stabilnych Izotopów na Uniwersytecie Alaskańskim w Fairbanks, mamuty zostały uwięzione na wyspie, gdy podnoszący się poziom wód doprowadził do zalania mostu lądowego na Morzu Beringa. Przeżyły tu ok. 5 tys. lat dłużej niż izolowane populacje z kontynentu. Co ważne, nie ma dowodów na ludzką obecność na wyspie przed rokiem 1787.

W 2013 r. naukowcy pobrali rdzeń osadów z jednego z kilku słodkowodnych jeziorek z Wyspy św. Pawła. Wooler i Kyungcheol Choy mierzyli stosunki stabilnych izotopów tlenu w pozostałościach wodnych owadów z 3 okresów: sprzed i po wyginięciu mamutów oraz z czasów samego wymierania.

Ponieważ w egzoszkieletach tych owadów zachowały się sygnatury izotopowe wody, biolodzy stwierdzili, że poziom wody w jeziorze opadł. Zmiany w zakresie nagromadzenia okrzemek i wioślarek w poszczególnych warstwach także wskazywały na wysychanie zbiornika i pogarszanie jakości wody.

Coraz bardziej suche warunki sygnalizowały oprócz tego analizy izotopów azotu z zębów i kości mamutów. Wooller podkreśla, że na daną przyczynę wyginięcia wskazuje aż 5 niezależnych czynników.

W miarę podnoszenia poziomu morza Wyspa św. Pawła stopniowo kurczyła się do swoich dzisiejszych rozmiarów 110 km², ograniczając szanse mamutów na znalezienie nowych terenów ze słodką wodą. Warunki zmieniały się narastająco przez 2 tys. lat przed wyginięciem populacji szczątkowej.

Autorzy publikacji z pisma PNAS podkreślają, że współcześnie klimat może się zmienić jeszcze szybciej, co sprawia, że historia mamutów z Wyspy św. Pawła staje się ważnym memento.

« powrót do artykułu