Pierwsza taka symulacja na komputerze kwantowym

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Po raz pierwszy w historii udało się przeprowadzić na komputerze kwantowym pełną symulację tworzenia par cząstek i ich antycząstek. Jeśli naukowcom uda się przeskalować ten proces mogą zyskać narzędzie obliczeniowe, z którym tradycyjne komputery nie będą w stanie konkurować.

Fizycy, by zrozumieć działanie wielu procesów, często wykorzystują symulacje komputerowe. Jednak nie wszystko można symulować. Obecne komputery są zbyt wolne, by dokładnie badać np. oddziaływania silne, które decydują o tym, w jaki sposób kwarti łączą się w protony i neutrony oraz jak powstaje jądro atomu.

Naukowcy pokładają olbrzymie nadzieje w komputerach kwantowych, które powinny być w stanie rozwiązać tego typu problemy. Jednak takie maszyny znajdują się na bardzo wczesnym etapie rozwoju i nie dorównują możliwościami tradycyjnym komputerom.
Esteban Martines i jego koledzy z Uniwersytetu w Innsbrucku stworzyli prototypowy komputer kwantowy, który poradził sobie z symulowaniem eksperymentu, podczas którego energia zamienia się w materię, wskutek czego powstaje elektron i pozytron.

Uczeni wykorzystali pole elektromagnetyczne, w którym uwięzili ustawione w rzędzie jony. W każdym z jonów zakodowano jeden kubit, którym manipulowano za pomocą lasera, przeprowadzając operacje logiczne. Po około 100 sekwencjach, z których każda trwała kilka milisekund, naukowcy przyjrzeli się jonom. Każdy z jonów reprezentował lokalizację - dwa dla cząstek, dwa dla antycząstek - a orientacja spinu wskazywała, czy cząstka lub antycząstka istnieje w danej lokalizacji.

Obliczenia potwierdziły przypuszczenia z dziedziny elektrodynamiki kwantowej. Im silniejsze pole elektromagnetyczne, tym szybciej powstają cząstki i antycząstki - mówi Martinzes.

Jak już wspomniano, uczeni wykorzystali 4 kubity. Takie operacje jak np. rozkład liczb na czynniki pierwsze, przydatne przy łamaniu szyfrów, będą wymagały setek kubitów. Jednak symulacje fizyczne, w którym dopuszczalny jest niewielki margines błędu, mogłoby wystarczyć już 30-40 kubitów, mówi Martinez. Przeskalowanie komputera z Innsbrucka nie będzie jednak łatwe. Jak mówi specjalizujący się w obliczeniach kwantowych fizyk John Chiaverini z MIT, liniowe ułożenie jonów w pułapce to czynnik, który bardzo ogranicza możliwości skalowania. Fizycy z Wiednia zdają sobie z tego sprawę i dlatego, jak poinformowała fizyk teoretyczna Christine Muschik, planują obecnie eksperymenty z dwuwymiarowym ułożeniem jonów.

Na razie jeszcze nie doszliśmy do momentu, w którym jesteśmy w ten sposób odpowiedzieć na pytania, na które nie potrafimy odpowiedzieć za pomocą klasycznych komputerów. Ale to pierwszy krok w tym kierunku - mówi Martinez. Zastrzega od razu, że na przełom przyjdzie nam jeszcze poczekać. Miną lata zanim powstanie odpowiedni sprzęt oraz algorytmy konieczne do symulowania oddziaływań silnych czy budowy gwiazd neutronowych.

« powrót do artykułu

[ojciec detecktor 4]

Laser mruga z odpowiednią częstotliwością do zadawanych pytań. czy nie lepiej  zakładać że kot shodingera(w  nie istnieje? to formułuje inne pytanie:jaka jest zależność między obrazem a lustem{ czy eksperymetn powtarza się w nieskończoność?jeżeli tak to nie jesteśmy w stanie stwiedzić że na poziomie mikro drobiny są w stanie przenikać znany nam swiat jeżeli nie to jesteśmy to d*pa blada albo ciemna.  a napewno są w stanie pocic się więcj niż w postaci chaotycznego zbioru molekuł zwanym kształtnym organizmem przysposobionym do wytwarzania własnej energii?

 

w ogóle nie czytałem artykułu,to jest apel do samego siebie..................piszę sam ze sobą bo lubię porozmawiać z kimś inteligentnym 

 

proszę nie odpowiadać na tę zasraność