Po upadku pałacu Knossos odzyskało znaczenie

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Najnowsze badania przeprowadzone w Knossos wskazują, że podczas wczesnej epoki żelaza (1100-600 p.n.e) miasto było niemal trzykrotnie większe niż dotychczas sądzono i znajdowało się w nim wiele importowanych towarów. To zaś oznacza, że nie tylko odrodziło się ono po upadku z około 1200 roku przed Chrystusem, ale że bardzo szybko rozwijało i zajmowało ważną pozycję w świecie Śródziemiomorza.

Naukowcy badają ruiny Knossos od ponad 100 lat, jednak w ostatnim czasie skupili się na okresie, który nastąpił po upadku egejskich pałaców epoki brązu.

W ciągu ostatnich 10 lat w ramach Knossos Urban Landscape Project znaleziono liczne pozostałości kultury materialnej epoki żelaza. Były one odkopywane na wcześniej niebadanych obszarach. Jak mówi profesor Antonis Kotsonas z University of Cincinnati, wskazuje to na znaczący wzrost osadnictwa na początku epoki żelaza oraz wzrost wymiany handlowej - zarówno jej ilości jak i jakości - z Grecją, Cyprem, Bliskim Wschodem, Egiptem, Półwyspem Apenińskim, Sardynią i zachodnimi obszarami Morza Śródziemnego. W tym czasie żaden inny egejski obszar nie prowadził tak ożywionej wymiany handlowej - stwierdza Kotsonas. Mimo, że jesteśmy na wczesnym etapie badań, to odróżniając przedmioty chowane razem ze zmarłymi od przedmiotów, które były używane w gospodarstwach domowych możemy stwierdzić, że w tym czasie mieliśmy do czynienia z dość gęstym skupionym wokół lokalnych ośrodków osadnictwem rozciągającym się co najmniej od wschodnich stoków wzgórza położonego na zachodzie do rzeki Kairatos i od strumienia Vlychia na południu niemal do połowy drogi pomiędzy minojskim pałacem a wzgórzem Kefala.

« powrót do artykułu