Regeneracja chrząstki w czasie ultramaratonu

[KopalniaWiedzy.pl 352]

Dzięki ciężarówce ze skanerem do rezonansu magnetycznego udało się zbadać 44 uczestników (66%) ultramaratonu Trans Europe Foot Race (TEFR) z 2009 r. Szczegółowo opisano, jak różne układy/narządy zmieniają się i przystosowują do stresu - opowiada dr Uwe Schütz, radiolog i ortopeda ze Szpitala Uniwersyteckiego w Ulm.

Ultramaraton odbywał się od 19 kwietnia do 21 czerwca. Trasa o długości 4487 km zaczynała się we Włoszech, a kończyła na Przylądku Północnym w Norwegii.

Co 3-4 dni zawodników poddawano badaniu obrazowemu, co dawało 15-17 zestawów danych w ciągu całego biegu. Zawodników losowano też do dodatkowych badań.

Okazało się, że z wyjątkiem więzadła rzepki, na początkowym odcinku 1500-2500 km niemal wszystkie odcinki chrząstki kolana, kostki i tylnych stawów stopy wykazywały symptomy znaczącej degradacji. Co ciekawe, dalsze badania pokazały, że chrząstka kolana i kostki potrafi się regenerować w trakcie biegu wytrzymałościowego. U ludzi zjawisko to udokumentowano po raz pierwszy. Zasadniczo nie stwierdziliśmy granicy odległości biegu dla chrząstki ludzkich stawów kończyn dolnych.

Zidentyfikowano znaczący wzrost średnicy ścięgna Achillesa. Ponieważ nie natrafiono na uszkodzenia tkanek miękkich i kośćca stopy, dr Schütz utrzymuje, że ludzka stopa jest stworzona do biegania.

Na końcu akademicy postanowili się przyjrzeć wpływowi ultramaratonu na objętość mózgu. Gdy na starcie porównano objętość istoty szarej biegaczy i grupy kontrolnej, nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic. Na mecie zauważono jednak ok. 6,1% ubytek objętości substancji szarej. Po 8 miesiącach objętość ta wróciła jednak do pierwotnego poziomu.

Mimo znaczących zmian składu mózgu w czasie katabolicznego stresu ultramaratonu, odkryliśmy, że różnice były odwracalne i przystosowawcze - podsumowuje Schütz.

« powrót do artykułu