Rzadkie podwodne znalezisko

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Nurkując 9 lipca br. u wybrzeży miasta Fethiye w Turcji, Lutfu Tanriover i jego koledzy natknęli się na tajemniczy obiekt: 4-m bańkę, która błyszczała po oświetleniu latarką. Unosiła się w wodzie ok. 22 m pod powierzchnią.

Nurkowie twierdzili, że zbliżając się do obiektu, czuli zarówno podekscytowanie, jak i lęk. Bańka wydawała się bardzo delikatna i galaretowata.

Odpowiedź na pytanie co to, pojawiła się, gdy Turcy zamieścili nagranie w Sieci. Michael Vecchione, dyrektor Narodowego Laboratorium Systematyki NOAA i kurator działu głowonogów z Narodowego Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie, tłumaczy, że to masa jaj kałamarnicy, a konkretnie należącej do rodziny strzalikowatych Ommastrephes bartramii.

Amerykanin dodaje, że ekipa Tanriovera miała dużo szczęścia, napotykając masę tak blisko brzegu, ponieważ kałamarnice to zwierzęta pelagiczne. Choć nie wiadomo, ile jaj było w bańce, prawdopodobnie kilkanaście-kilkadziesiąt tysięcy.

Każde z podłużnych jaj mierzy ok. 2 mm. Samica otacza je galaretowatą macierzą, która pęcznieje po zetknięciu z wodą.

W 2006 r. biolodzy z USA zetknęli się w Zatoce Kalifornijskiej z półprzezroczystą szarą masą o średnicy 3-4 m. Jak ustalił zespół dr Danny Staaf, stanowiła ona dzieło kałamarnicy Humboldta (Dosidicus gigas). Bazując na gęstości jaj w 40-ml próbkach, autorzy publikacji z Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom wyliczyli, że w całym bąblu znajdowało się ich od 600 tys. do 2 mln. Większość (ponad 99%) zebranych jaj była zapłodniona.

Skoro masy jaj są tak duże, a obie kałamarnice dość rozpowszechnione, czemu te pierwsze tak rzadko się spotyka? Naukowcy sądzą, że w grę wchodzą 2 czynniki. Po pierwsze, bańki występują na większych głębokościach i z rzadka dryfują na płytkie wody. Po drugie, na niekorzyść badaczy działa czas, w przypadku D. gigas, a w końcu O. bartramii to ta sama rodzina, Staaf i inni odkryli bowiem, że jaja z masy wylęgają się w zaledwie 3 dni.

 

 

« powrót do artykułu