Jak lepiej leczyć złamania u starszych ludzi?

[KopalniaWiedzy.pl 332]

 U starszych osób złamania leczą się bardzo powoli. Stanowią one coraz poważniejszy problem dla systemów opieki zdrowotnej. Z danych CDC dowiadujemy się, że złamania to najpowszechniejsze i najbardziej kosztowne nie śmiertelne urazy u osób powyżej 65. roku życia. Stanowią one ponad 33% wszystkich nie śmiertelnych urazów w całej populacji i pochłaniają aż 61% kosztów leczenia nie śmiertelnych urazów. Stanowią zatem problem nie tylko dla osoby chorej, ale i dla całego społeczeństwa.

Naukowcy z Duke Medicine, podczas badań na myszach, nie tylko zbadali sygnały powodujące, że kości starych zwierząt goiły się gorzej, ale także manipulowali całym procesem gojenia w taki sposób, że zaczęły się one goić szybciej i lepiej.

Już wcześniej było wiadomo, że w procesie gojenia się ważną rolę odgrywa proteina o nazwie beta katenina. Do leczenia złamań konieczna jest precyzyjna kontrola nad jej ilością, tymczasem u starszych ludzi we wczesnych fazach leczenia złamań poziom beta kateniny jest zbyt wysoki, przez co tkanka bardziej przypomina tkankę bliznowatą niż tkankę kości. Naukowcy odkryli, że u starszych myszy można korygować poziom beta kateniny jeśli krążenie krwi u zwierząt przypomina to, występujące u młodszych myszy. To nie jest tak, że z wiekiem komórki tkanki kostnej nie są w stanie efektywnie się naprawiać. Naprawiają się, pod warunkiem, że otrzymują odpowiednie sygnały ze środowiska - mówi Benjamin A. Alman, szef Katedy Chirurgii Ortopedycznej Wydziału Medycyny Duke University.

Alman i jego koledzy wykazali, że komórki hematopoetyczne przeszczepione od młodej myszy wraz ze szpikiem są w stanie skorygować poziom beta kateniny u starszej myszy, co prowadzi do szybkiego i prawidłowego leczenia złamań.

Uczony stwierdził, że daje to nadzieję na opracowanie leków, które będą zmniejszały poziom beta kateniny u starszych osób. Następnym krokiem będzie zidentyfikowanie przyczyny, dla której u osób starszych poziom beta kateniny jest podwyższony. Będziemy mogli wziąć ten czynnik na celownik i poszukiwać leków, które w sposób bezpieczny i efektywny zmienią poziom tego białka - dodaje Alman.

« powrót do artykułu