Szukają rewolucyjnej insuliny

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Życie z cukrzycą nie jest proste. Prawdziwym wyzwaniem jest zaaplikowanie sobie odpowiedniej ilości insuliny. Jeśli wstrzykniemy sobie jej zbyt mało, poziom cukru we krwi się zwiększy, jeśli zbyt dużo – może spaść do niebezpiecznie niskiego poziomu - mówi profesor Daniel Anderson z Massachusetts Institute of Technology. Insulina, która jest obecnie dostępna działa niezależnie od poziomu cukru - dodaje uczony.

Anderson i jego zespół pracują nad nową insuliną, która znakomicie ułatwi życie cukrzyków. Uczeni stworzyli insulinę, która krąży w krwioobiegu myszy przez co najmniej 10 godzin i aktywuje się dopiero wówczas, gdy poziom cukru wzrośnie. Zastosowanie takiego rozwiązania u ludzi zwolniłoby chorych z konieczności ciągłego monitorowania poziomu cukru. Celem naukowców z MIT-u jest opracowanie insuliny, która przez długi czas krążyłaby we krwi, aktywowałaby się dopiero w przypadku wzrostu poziomu cukru i tylko w koniecznej ilości. Pacjentom nie tylko byłoby łatwiej, ale nie groziłaby im hipoklikemia spowodowana wstrzyknięciem zbyt dużej dawki.

Naukowcy najpierw dołączyli do insuliny hydrofobową domenę alifatyczną. To długi łańcuch molekuł tłuszczowych zwisających z molekuły insuliny. Dzięki temu insulina może dłużej krążyć w krwioobiegu. Dołączyli też grupę chemiczną o nazwie PBA, która łączy się z glukozą. Gdy poziom glukozy rośnie, cukier łączy się z insuliną i ją aktywuje.

Zespół z MIT-u stworzył cztery warianty zmodyfikowanej insuliny, które różniły się budową PBA. Następnie testowali je na myszach, porównując ich działanie z tradycyjną insuliną oraz insuliną o przedłużonym działaniu. U chorych na cukrzycę myszy kilkukrotnie w ciągu 10 godzin sprawdzano, w jaki sposób organizm reaguje na nagłe wzrosty poziomu cukru. Okazało się, że najlepiej sprawowała się insulina z PBA wzbogaconym fluorem. Zwierzęta, która otrzymały ten rodzaj nowej insuliny najszybciej reagowały na nagłe skoki poziomu cukru. Jeśli pomysł Andersona i jego zespołu zostanie przełożony na praktyczne zastosowania u ludzi, możemy być świadkami niezwykłego osiągnięcia w leczeniu cukrzycy - mówi profesor biochemii Michael Weiss z Case Western Reserve University.

« powrót do artykułu