W poszukiwaniu biomarkerów śródmiąższowego zapalenia pęcherza

[KopalniaWiedzy.pl 349]

Dzięki analizie mikromacierzy, technologii pozwalającej ocenić aktywność tysięcy genów naraz, naukowcom z Wake Forest Baptist Medical Center udało się lepiej zrozumieć śródmiąższowe zapalenie pęcherza (ang. interstitial cystitis, IC).

Szukamy molekularnych biomarkerów IC, co zasadniczo oznacza, że porównujemy tkankę z biopsji pacjentów z podejrzeniem śródmiąższowego zapalenia pęcherza i osób wolnych od tej przypadłości - wyjaśnia dr Stephen J. Walker.

Studium wykazało, że wzorzec ekspresji genowej u chorych z IC z niską pojemnością pęcherza jest inny niż u pacjentów z IC z normalną pojemnością pęcherza i przedstawicieli grupy kontrolnej. Sugeruje to istnienie podtypów IC.

Śródmiąższowe zapalenie pęcherza [...] trudno zdiagnozować. W jednym z raportów wyliczano, że przeciętny pacjent doczekuje się poprawnej diagnozy po 8 latach i odwiedzeniu 5 lekarzy. Wskazanie biomarkerów, by poprawić diagnostykę i terapię, byłoby przełomem zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy - uważa dr Robert J. Evans.

Przez podobieństwo objawów (chodzi np. o bóle miednicy lub naglące parcie na pęcherz) IC bywa często mylone z endometriozą, kamicą nerkową czy przewlekłym zapaleniem dróg moczowych.

W ramach studium Amerykanie analizowali próbki tkanki pęcherza 13 osób ze zdiagnozowanym IC i 3 pacjentów kontrolnych. Zastosowano podział na 3 grupy: 1) IC z niską pojemnością pęcherza (określoną w znieczuleniu na poniżej 384 ml), 2) IC z pojemnością pęcherza powyżej 384 ml oraz 3) pacjentów bez IC. Posługując się analizą mikromacierzy, akademicy zauważyli, że pacjenci z grupy 1. różnili się znacząco tak od grupy 2., jak i 3. Aktywne były u nich geny związane ze stanem zapalnym i sygnalizacją immunologiczną.

Różnice ekspresji mogą wyjaśnić, czemu testy kliniczne IC cechuje tak duża zmienność skuteczności i czemu liczba niereagujących jest tak wysoka. Mogą istnieć podtypy IC, które najlepiej reagują na konkretne leczenie - wyjaśnia Evans.

Ekipa kontynuuje badania, by zidentyfikować i potwierdzić biomarker.

« powrót do artykułu