Złożony obwód zapobiega gryzieniu się w język

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Naukowcy z Duke University zmapowali obwód mózgowy myszy, który zapobiega gryzieniu języka podczas jedzenia. Amerykanie uważają, że ich odkrycia dadzą wgląd w różne ludzkie zachowania: od zgrzytania zębami w czasie snu po uśmiech czy złożone wokalizacje.

Choć jedzenie wydaje się bardzo proste, w rzeczywistości żucie wymaga ustawienia językiem pokarmu między zębami. W dodatku język musi zostać wycofany, nim szczęki opadną, by rozetrzeć jedzenie. Gdy to się nie uda, posiłek staje się bolesnym doświadczeniem...

Żucie to aktywność, którą można świadomie kontrolować, lecz jeśli przestaniesz zwracać na gryzienie uwagę, połączone ze sobą neurony [...] zrobią to za ciebie. Chcieliśmy zrozumieć, jak to wszystko działa, a na początku ustalić, gdzie interesujące nas komórki nerwowe rezydują - tłumaczy Edward Stanek IV.

Wcześniejsze próby mapowania dawały dość zamazany obraz lokalizacji centrum kontroli żucia. Naukowcy wiedzieli tylko tyle, że ruchami języka czy szczęk zarządzają neurony motoryczne, a te z kolei są kontrolowane przez neurony przedmotoryczne. Dokładnej natury tych połączeń nie udało się jednak dotąd zdefiniować.

By uzupełnić tę lukę w wiedzy, Stanek posłużył się zmodyfikowanym genetycznie wirusem wścieklizny. Zastosował taką jego wersję, która może "przeskoczyć" jedynie z mięśni na motoneurony, a w dalszej kolejności na neurony przedmotoryczne. Wirusy były znakowane zielonym lub czerwonym białkiem fluorescencji.

Fluorescencyjnie znakowane wirusy wstrzyknięto do mięśnia bródkowo-językowego i żwacza. Stanek zauważył grupę neuronów przedmotorycznych łączącą się zarówno z motoneuronami regulującymi otwieranie szczęk i żuchwy, jak i wyzwalającymi wysuwanie języka. Druga grupa łączyła się z neuronami ruchowymi regulującymi zamykanie szczęk/żuchwy oraz wycofującymi język. Wykorzystanie wspólnych neuronów przedmotorycznych do kontroli wielu mięśni może być ogólną cechą układu motorycznego.

Choć Amerykanie myślą o zmapowaniu obwodu aż do poziomu kory, teraz zamierzają przyjrzeć się dokładniej połączeniom między neuronami przedruchowymi i ruchowymi. To na razie mały krok na drodze do zrozumienia kontroli ruchów ustno-twarzowych. Analizowaliśmy tylko 2 mięśnie, a trzeba pamiętać o co najmniej 10 kolejnych, które biorą udział w żuciu, piciu i mowie.

« powrót do artykułu