Zdobyto cenne informacje o nieuchwytnym słowiku

[KopalniaWiedzy.pl 353]

Ornitologom udało się zdobyć trochę istotnych informacji o jednym z najmniej znanych ptaków świata - słowiku czarnogardłym (Calliope obscura).

Mając na uwadze, że od odkrycia pod koniec XIX w. (C. obscura zaobserwowano po raz pierwszy w 1886 r. w prowincji Gansu) wspominano o nim zaledwie kilkakrotnie, w latach 2011-12 zespół naukowców postanowił przeprowadzić badania terenowe w 6 rezerwatach Qin Ling - gór we wschodniej części Chin. W pierwszym roku w odnotowano w sumie 14 samców, w kolejnych 12 miesiącach natrafiono na 24 samce i 2 samice (udało się to w Parkach Narodowych Foping i Changqing). Dzięki temu autorzy raportu z Journal of Ornithology mogli opisać wokalizacje, wybrane aspekty upierzenia, w tym słabo poznane upierzenie samic oraz habitat i biologię rozrodu. Dokonano także rewizji dystrybucji i statusu ochronnego (w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych z 2012 r. przez wylesienie i fragmentację habitatu słowik czarnogardły był kategoryzowany jako gatunek narażony na wyginięcie).
Jak sama nazwa wskazuje, u samców C. obscura występują czarne gardło i pierś, a dorosłe i przynajmniej pierwszoletnie samce mają także czarne pióra z boku głowy. Samice są generalnie szarobrązowe. Mają czarny dziób i bledszy spód z piaskowym gardłem i piersią.

Pod koniec XIX i na początku XX w. w 2 lokalizacjach w prowincjach Shaanxi i Gansu schwytano w sezonie lęgowym (maj-sierpień) ok. 10 osobników. Później o gatunku prawie już nie wspominano. Ptaki widywano okazjonalnie w Chinach i Tajlandii, ostatnio parę okazów pojawiło się na targowiskach.

W ramach badań naukowcy z Instytutu Zoologii Chińskiej Akademii Nauk nagrali śpiew C. obscura. Pieśń składa się z krótkich, zróżnicowanych zwrotek, które wolno po sobie następują. Pauzy między nimi sięgają kilku sekund. Wiele z nich ma dość prostą budowę - to kilka wygwizdanych nut. Słowiki potrafią też podobno naśladować inne ptaki, w tym dzięcioły zielonosiwe, krogulce chińskie, orzechówki zwyczajne czy sójki zwyczajne.

Ptaki rozmnażają się na południowych stokach wśród zlokalizowanych na wysokości ponad 2100 m karłowatych bambusów, przetykanych drzewami iglastymi i szerokolistnymi. Biolodzy uważają, że obserwacje wskazują, że gatunek jest bardziej liczny niż dotąd sądzono, chociaż wydaje się silnie zlokalizowany. Gęste populacje i duże połacie zdatnego habitatu sugerują, że populacja lęgowa jest zdrowa. Odkrycie rozmnażającej się pary pokazało, że pisklętami opiekują się i ojciec, i matka. Młode są karmione muchami, motylami, innymi owadami oraz stawonogami.

« powrót do artykułu