Proteomiczny dowód na serowarstwo z wczesnej epoki brązu

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Analizując próbki żółtawego materiału, pobrane z 10 grobowców i mumii z nekropolii Xiaohe (1980-1450 r. p.n.e.) na pustyni Takla Makan, chemicy z Instytutu Molekularnej Biologii Komórki Maxa Plancka doszli do wniosku, że mają do czynienia z serem kefirowym z wczesnej epoki brązu. Ser zostawiono w hołdzie lub jako pokarm na życie po życiu.

Na podstawie znalezisk z różnych północnoeuropejskich stanowisk, np. badania kwasów tłuszczowych z ceramicznych sit wykopanych na terenie Kujaw, zakłada się, że ser wytwarzano tu już w VI tysiącleciu p.n.e. W przypadku Egiptu i Mezopotamii wspomina się o 3. tysiącleciu p.n.e. Autorzy artykułu z Journal of Archaeological Science podkreślają jednak, że dotąd nie znaleziono pozostałości starożytnych serów, a przepisy, skala produkcji oraz wpływ społeczny i ekonomiczny są słabo poznane. Zespołowi Yimin Yang i Anny Shevchenko po raz pierwszy udało się proteomicznie wykazać, że żółtawe grudki z Chin to najwcześniejszy znany ser.

Kefirową fermentację odtłuszczonego mleka przeżuwaczy przeprowadzały Lactobacillus kefiranofaciens i inne bakterie kwasu mlekowego oraz drożdże (mleko nie było ścinane podpuszczką).

« powrót do artykułu