Wilk wilkowi nauczycielem

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Uczeni z wiedeńskiego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej donoszą na łamach PLOS ONE o kolejnej różnicy pomiędzy psami a wilkami. Mimo, że oba gatunki są blisko spokrewnione, nie są identyczne. Tym razem okazało się, że wilki obserwują się nawzajem bardziej uważnie niż psy i w związku z tym lepiej się od siebie uczą. Naukowcy sądzą, że to właśnie bliska współpraca pomiędzy wilkami w stadzie zapoczątkowała współprace pomiędzy psem a człowiekiem. Dotychczas przypuszczano, że bliskie związki pomiędzy psem a człowiekiem wytworzyły się w procesie udomowienia wilka. Nie przywiązywano zbyt dużej wagi do roli interakcji w stadzie wilków. Problemem tym zajęły się Friederike Range i Zsófia Virányi.

Uczone stwierdziły, że wilki lepiej od psów radzą sobie z otwarciem pudełka, pod warunkiem, że wcześniej mogły obserwować zwierzę, które to robiło. W badaniu wzięło udział 14 wilków i 15 mieszańców różnych raz. Wszystkie zwierzęta miały około 6 miesięcy, były wychowywane przez człowieka i żyły w stadzie. Najpierw jednego z psów wytresowano tak by otwierał drewniane pudełko albo za pomocą łapy, albo pyska. W pudełku była nagroda. Inne zwierzęta obserwowały jego wysiłki. Ku zdumieniu naukowców, wszystkie wilki poradziły sobie z otwarciem pudełka, co udało się jedynie czterem psom. Wilki najczęściej wybierały taką metodę, jakiej użył wytresowany pies, podczas gdy psy wydawały się przypadkowo decydować, czy użyją łapy czy pyska.

Naukowcy stwierdzili, że być może psy wypadły gorzej, gdyż w wieku 6 miesięcy są słabiej rozwinięte niż wilki. Eksperyment powtórzono więc po kolejnych 3 miesiącach. Nie zauważono żadnej poprawy wśród psów. Uczone postanowiły więc sprawdzić inną hipotezę, mówiącą, że wilki są po prostu lepsze od psów w rozwiązywaniu takich zadań. Przeprowadzono zatem kolejny eksperyment. Tym razem należało otworzyć pudełko bez wcześniejszego instruktażu udzielonego przez tresowanego psa. Tym razem wilkom rzadko udawało się otworzyć pudełko. Ich zdolności do wykonania zadania wydają się związane z możliwością wcześniejszej obserwacji wykonującego zadanie psa. Wilki bardzo uważnie obserwowały psa i wykorzystały to doświadczenie do rozwiązania problemu. Ich zdolność do kopiowania zachowań wynika prawdopodobnie z faktu, że wilki są bardziej niż psy uzależnione od współpracy z członkami stada, dlatego też zwracają większa uwagę na to, co robią ich współtowarzysze - mówi Range.

Na podstawie eksperymentów uczone uznały, że zdolność psów do współpracy z ludźmi wzięła się ze współpracy pomiędzy wilkami w stadzie. W toku ewolucji psy zaakceptowały człowieka jako członka stada i zaadaptowały swoje zdolności właśnie do współpracy z Homo sapiens, tracąc jednocześnie część umiejętności uczenia się poprzez obserwację innych psów.

« powrót do artykułu