Dane molekularne doprowadziły do zidentyfikowania nowego gatunku kota

[KopalniaWiedzy.pl 341]

W Brazylii odkryto nowy gatunek kota. Analizując sekwencje DNA, naukowcy stwierdzili, że 2 populacje kota tygrysiego (Leopardus tigrinus) - północno-wschodnia i południowa - się nie krzyżują i są ewolucyjnie wyjątkowe. Zamiast jednego gatunku, wyodrębniono więc dwa.

Zespół doktora Eduarda Eizirika z Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul pobrał próbki DNA od kotów pampasowych (Leopardus colocolo) z północy kraju, kotów argentyńskich (Leopardus geoffroyi) z południa oraz dwóch populacji kota tygrysiego (północno-wschodniej i południowej).

By prześledzić historię ewolucyjną tych gatunków, wykorzystaliśmy kilka różnych typów markerów molekularnych. Ewoluują one w odmiennym tempie, co jest pomocne w takim sensie, że zapewnia informacje o różnych ramach czasowych - wyjaśnia Eizirik.

Autorzy artykułu z pisma Current Biology porównywali sekwencje markerowe DNA mitochondrialnego (mtDNA) oraz chromosomalnego. W ten sposób mogli prześledzić krzyżowanie (hybrydyzację) kocich gatunków i populacji.

Okazało się, że południowe koty tygrysie krzyżują się z kotami argentyńskimi w strefie kontaktu. Zdobyto również mocne dowody na starożytną hybrydyzację oraz introgresję północno-wschodnich L. tigrinus i kotów pampasowych.

Zauważywszy, że badane populacje kotów tygrysich się nie krzyżują (nie ma przepływu genów między nimi), naukowcy wyodrębnili 2 gatunki. Rzadszy północno-wschodni zachował oryginalną nazwę L. tigrinus, ponieważ występuje bliżej typowego stanowiska. Bardziej liczebnemu południowemu gatunkowi nadano łacińską nazwę L. guttulus. Nasze studium unaocznia potrzebę pilnego skupienia się na kotach z północno-wschodniej Brazylii - nie wiemy bowiem praktycznie nic o większości aspektów ich biologii. Koty z południa kraju są poznane o wiele lepiej. Akademicy sugerują, że te dwie grupy są dostosowane do różnych środowisk. L. tigrinus zamieszkują głównie sawanny, a także suche skruby i lasy, a L. guttulus woli gęstszy i wilgotniejszy las atlantycki.

Tak unikatowe habitaty nowo rozpoznanych gatunków [...] mogły odegrać [jakąś] rolę w początkach specjacji - podkreśla Tatiane Trigo z Universidade Federal do Rio Grande do Sul.

Niestety, wszystkie 4 gatunki są zagrożone wyginięciem. By zaprojektować adekwatne strategie ochrony, musimy więc zdobyć jak najwięcej informacji dot. ich genetyki, ekologii i ewolucji - podsumowuje Eizirik.

« powrót do artykułu