Tatuaże upamiętniające ładnych inaczej

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Samantha Dempsey stworzyła tatuaże upamiętniające wymarłe gatunki niezbyt pięknych i mało charyzmatycznych zwierząt. Amerykanka podkreśla, że ładnym, czytaj pandzie wielkiej lub egzotycznym ptakom, jest łatwiej, bo zebranie funduszy na ich ochronę nie stanowi większego problemu. Co jednak w sytuacji, gdy komuś poskąpiono uroku?

Od początku studiów Dempsey starała się łączyć sztukę z nauką. Na początku pokusiła się o serię 18 akwareli dotyczących relacji ludzkości z chorobami zakaźnymi. Szybko jednak stwierdziła, że zamiast opisywać naukę za pomocą sztuki, woli ją kształtować. Jak sama mówi, chodziło jej o bycie aktywistką w dziedzinie komunikacji naukowej.

W ramach Extinction Tattoo Project Dempsey zaprojektowała 3 tatuaże: ślimaka Leptoxis compacta, skorka Labidura herculeana oraz krewetki Syncaris pasadenae. Czas, w jakim było nam dane znać gatunek, oznaczyła podobnie jak długość czyjegoś życia na nagrobku.

By przekonać ludzi do swojego tria, szukała w wyglądzie zwierząt jednej zachęcającej cechy. W przypadku krewetki okazały się nią zakręcone czułki, a u skorka przysadki rylcowe. Dysponując ogólnym zarysem postaci, Amerykanka mogła przejść do kolejnego etapu. Ponieważ wszystkie gatunki były wymarłe, zachowało się mało zdjęć lub trudno je było znaleźć. Niektóre tatuaże powstały na podstawie fotografii, ale inne to efekt wzorowania się na naukowych ilustracjach wybranych gatunków oraz spokrewnionych współczesnych zwierząt. Jest w tym również szczypta artystycznej interpretacji, ponieważ wizerunki należało dopasować do stylistyki tatuażu.

Mając to już za sobą, Dempsey rozwiesiła plakaty (za pomocą Photoshopa nałożyła zwierzęce szkice na zdjęcia modeli) i zaczęła rozdawać na terenie kampusu zmywalne tatuaże. Rozeszły się jak ciepłe bułeczki. W sumie dziewczyna rozprowadziła ok. 100 egzemplarzy, głównie w Rhode Island School of Design.

Gwoli ścisłości warto dodać, że w przypadku L. compacta akcja Dempsey może zmienić więcej, niżby się wydawało, bo choć ślimak 2-krotnie - w 2006 i 2012 r. - był wymieniany w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych jako wymarły, w 2011 r. odkryto go na nowo w części opisywanego wcześniej habitatu (na terenie rzeki Cahaba). Oficjalny raport na ten temat ukazał się w sierpniu zeszłego roku.