Komórki raka jelita grubego są jak zbuki

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Badania na hodowlach komórkowych i na modelu mysim wykazały, że komórki raka jelita grubego wytwarzają duże ilości siarkowodoru. Od tego związku zależy ich wzrost i przetrwanie.

Kochają siarkowodór i są od niego zależne. [...] Nasze dane pokazują, że wykorzystują H₂S do produkcji energii, podziałów, wzrostu i opanowywania organizmu gospodarza - wyjaśnia prof. Csaba Szabo z University of Texas Medical Branch (UTMB).

Amerykanie wpadli na trop wzmożonego wytwarzania siarkowodoru, przyglądając się β-syntazie cystationinowej (CBS). W komórkach raka jelita grubego powstaje jej o wiele więcej niż w zdrowej tkance, a skądinąd wiadomo, że CBS katalizuje przemianę cysteiny do mleczanu, amoniaku i siarkowodoru. Podczas eksperymentów okazało się, że po chemicznym zablokowaniu aktywności CBS doszło do upośledzenia wzrostu komórek nowotworowych (nie wpłynęło to na wzrost prawidłowych komórek).

Analogiczne rezultaty uzyskano, przeszczepiając myszom ludzkie komórki raka jelita grubego. Bez siarkowodoru guzy rosły o wiele wolniej. Naukowcy odnotowali także znaczący spadek angiogenezy (guzy nie mogły wytworzyć wokół siebie sieci nowych naczyń, by zadbać o dopływ odpowiedniej ilości tlenu i składników odżywczych).

Badacze zaznaczają, że gdy na Ziemi nie było jeszcze tlenu, życiodajnym gazem pozostawał właśnie H₂S. Produkując siarkowodór, komórki raka jelita grubego "odkurzają" ten stary mechanizm.

Nasze badania wskazują na CBS jako nowy cel w terapii nowotworów - podsumowuje prof. Mark Hellmich.