Spacer po każdym posiłku odgoni widmo cukrzycy

[KopalniaWiedzy.pl 357]

U starszych ludzi krótkie 15-minutowe spacery po posiłku zmniejszają ryzyko cukrzycy typu 2. Zjawisko to można wytłumaczyć ograniczeniem wzrostu poziomu glukozy we krwi.

Zespół dr Loretty DiPietro ze Szkoły Zdrowia Publicznego i Usług Zdrowotnych Uniwersytetu Jerzego Waszyngtona monitorował poziom cukru we krwi u 10 zdrowych starszych dorosłych (średnia wieku wynosiła 70 lat). Do studium wybrano prowadzące siedzący tryb życia osoby z podwyższonym poziomem glukozy na czczo. W miesięcznych odstępach i losowej kolejności wszyscy ochotnicy wypróbowywali 3 plany ćwiczeń. W przypadku każdego programu należało przez 2 dni pozostać w pomieszczeniu przekształconym w kalorymetr. Naukowcy oceniali indywidualne wydatkowanie energii i zdolność wykorzystania różnych "paliw" (mierzono zużycie tlenu i produkcję dwutlenku węgla). Po dobie kontrolnej ochotnicy spacerowali 1) przez piętnaście minut po posiłku (ponieważ przewidziano 3 posiłki, w sumie badani chodzili przez 45 min), 2) przez 45 min rano (o 10.30) lub 3) przez 45 min po południu (o 16.30). Wolontariusze jadali ustandaryzowane posiłki. Glikemię monitorowano na przestrzeni 48 godzin. Spacery odbywały się na bieżni.

Okazało się, że w perspektywie doby poposiłkowe spacery pomagały kontrolować poziom cukru we krwi tak samo skutecznie, jak dłuższe sesje ćwiczeń. Gdy jednak wzięto pod uwagę 3 godziny po kolacji, przechadzki pozwalały uzyskać lepsze rezultaty. Spacer po jedzeniu zbiega się w czasie z początkiem wzrostu glikemii. Aktywność mięśniowa [...] pomaga wyeliminować cukier z krwi.

Autorzy artykułu z pisma Diabetes Care podkreślają, że początkowo wzrost glikemii po wieczornym, często najbardziej obfitym posiłku można było obserwować jeszcze we wczesnych godzinach porannych, lecz gdy tylko ochotnicy zaczęli chodzić po kolacji na bieżni, krzywa cukrowa uległa znacznemu spłaszczeniu.

DiPietro wymienia 3 grupy, w przypadku których poposiłkowe spacery byłyby najbardziej wskazane: 1) otyłych ludzi w średnim wieku z objawami stanu przedcukrzycowego, 2) osoby starsze (w ich przypadku pojedyncza dłuższa sesja ćwiczeń byłaby zbyt dużym obciążeniem) oraz 3) kobiety z grupy ryzyka cukrzycy ciążowej (zwłaszcza na późniejszych etapach ciąży).

Pani doktor zaznacza, że ze względu na niskie natężenie ruchu ćwiczenia muszą być wykonywane co najmniej 3 razy dziennie. Korzyści się nie pojawią, jeśli spacery będą pomijane. Amerykanka dodaje, że starsi ludzie przeważnie nie ruszają się po posiłkach. Ucinają sobie raczej drzemkę lub zasiadają przed telewizorem. Tymczasem po wstępnym strawieniu pokarmów warto byłoby się wybrać np. na spacer z psem.

Krytycy uważają, że ze względu na wzmożoną aktywność przewodu pokarmowego po jedzeniu niektórzy pacjenci mogą nie podołać ćwiczeniom. Wg nich, starsze osoby bardziej skorzystają, pamiętając o regularnym ruchu i diecie. Niezniechęcona DiPietro zamierza powtórzyć badania na większej próbie.