Dysplazja włóknista kości sprzed ponad 120 tys. lat

[KopalniaWiedzy.pl 357]

W odnalezionym przed ponad 100 laty neandertalskim żebrze wykryto dysplazję włóknistą kości. Gdy dotąd natrafiano na tego typu nowotworopodobne zmiany, były one o co najmniej 100 tys. lat młodsze. Trzycentymetrowy fragment żebra odkopano w schronisku skalnym w Krapinie w Chorwacji.

Jak tłumaczy jeden z autorów artykułu z PLoS ONE David Frayer, dysplazja włóknista może nie dawać żadnych objawów, może też być bardzo bolesna. Biorąc pod uwagę wielkość tej konkretnej zmiany oraz jej wygląd [guz mocno wystaje], należałoby założyć, że chory neandertalczyk odczuwał ból.

Wykopaliska w Krapinie rozpoczęły się w 1899 r. i trwały do 1905 r. (ich kierownikiem był Dragutin Gorjanović-Kramberger). Znaleziono ok. 900 kości przedstawicieli rodzaju Homo z późnego plejstocenu. Poza tym archeolodzy zebrali kolekcję kamiennych narzędzi oraz szczątki zwierząt.

W latach 80. XX w. naukowcy z Uniwersytetu Pensylwanii prześwietlili wszystkie kości z Krapiny. W 1999 r. ukazała się nawet książka z kompletem radiogramów. Przeważnie były one naprawdę dobrej jakości, ale jedno ze zdjęć prześwietlono (widniało na nim nasze żebro, a parametry rtg. okazały się niewłaściwe, bo radiolodzy nie wiedzieli, że prawidłową kość beleczkową zastąpiła tu tkanka łączna).

Ostatnio żebro zaczęto ponownie badać. Posłużono się m.in. mikrotomografią komputerową. Na skanie widać pustą "skorupę" bez istoty gąbczastej. Podobną strukturę widujemy [również] u współczesnych pacjentów. To dokładnie ten sam rodzaj procesu - podkreśla Janet Monge, kurator działu antropologii fizycznej Muzeum Uniwersytetu Pensylwanii.