Bezkręgowiec wpływa na dietę ssaka

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Zespół z Uniwersytetu Alberty wykazał, że szczekuszki Ochotona collaris chętniej żerują na roślinach, na których wcześniej pożywiały się gąsienice Gynaephora groenlandica. Jak widać, wspólny (kulinarny) cel nie musi nasilać konkurencji.

Kanadyjczycy sugerują kilka możliwych wyjaśnień tego zjawiska. Wg nich, bogate w fosfor odchody żerujących gąsienic użyźniają ubogą glebę jukońskiej tundry, przez co odrastające fragmenty roślin zawierają więcej składników odżywczych. Niewykluczone też, że podgryzanie zmienia skład chemiczny roślin, bo zniechęcając gąsienice, uszkodzone okazy zaczynają wytwarzać więcej toksyn. Ssaki nie zjadają jednak roślin od razu, tylko robią z nich zapasy na zimę, a podczas przechowywania toksyny mogą zapobiegać rozkładowi innych produktów ze spiżarki. Zanim szczekuszki zabiorą się do "nastawionych" na odstraszanie roślin, trucizny zdążą się zapewne rozłożyć. Trzecia hipoteza jest taka, że O. collaris nie przeszkadza obecność gąsienic, bo obgryzają one tylko niewielką część liści.

Autorzy artykułu z pisma Biology Letters cieszą się, że gąsienice G. groenlandica ułatwiają szczekuszkom przetrwanie. Biolodzy sądzą, że przez zmianę górskiego klimatu w ostatnich latach obserwuje się fluktuacje liczebności populacji O. collaris. Na Jukonie zimy są o 5-7 stopni cieplejsze, przez co pokrywa śnieżna znacznie się kurczy, a nawet zanika. Szczekuszki nie hibernują, dlatego bardzo potrzebują izolacyjnej warstwy białego puchu. Mimo że na zaleganie śniegu nie da się wpłynąć, ssaki na pewno dobrze wyjdą na podążaniu za gąsienicami.

David Hik chce sprawdzić latem, jak zawierające fosfor odchody gąsienic są absorbowane przez glebę i rośliny. Zespół spróbuje także określić dystrybucję gąsienic G. groenlandica na różnych łąkach regionu. Później rozkład zostanie porównany z populacjami szczekuszek.