Ulepszone laserowe zgrzewanie tkanek

[KopalniaWiedzy.pl 351]

Zastosowanie podczas laserowego zgrzewania tkanek nowego lutowia - plazmonicznego nanokompozytu polipeptydowego - zwiększa siłę przywierania brzegów rany.

Wcześniej brzegi rany po prostu podgrzewano, co prowadziło do zmiany struktury macierzy pozakomórkowej. Choć w porównaniu do szwów, takie rozwiązanie zmniejszało częstość zakażeń, tkanki przylegały do siebie niezbyt mocno, zwiększając np. ryzyko wycieku treści pokarmowej z jelit do otrzewnej.

By rozwiązać ten problem, zespół prof. Kaushala Rege'a z Uniwersytetu Stanowego Arizony stworzył nakładany na ranę materiał, w którym złote nanopręciki ulegają zakotwiczeniu w sieciowanych elastynopodobnych polipetydach (ang. elastin-like polypeptides, ELPs). Podczas zabiegu lutowie wystawia się na oddziaływanie bliskiej podczerwieni.

Podczas badań laboratoryjnych nanokompozyt testowano na jelicie cienkim świń. Okazało się, że gotowe "spoiwo" było wytrzymałe i wodoodporne, wyginało się razem z otaczającą tkanką i nie dopuszczało do wycieków zawierającej bakterie treści.