Kanapowcy z urodzenia?

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Najnowsze badanie na szczurach pokazało, że za pomocą genetyki da się wytłumaczyć większą bądź mniejszą chęć do rozpoczynania i kontynuowania aktywności fizycznej. Prof. Frank Booth z College'u Medycyny Weterynaryjnej University of Missouri wybiórczo krzyżował ze sobą gryzonie, uzyskując osobniki przejawiające ekstremalną aktywność lub skrajną nieruchawość. Wg Amerykanów, geny mogą odgrywać jakąś rolę i w ludzkiej motywacji do ćwiczeń.

Niewykluczone, że właśnie poczyniono ważny krok w kierunku zidentyfikowania dodatkowych przyczyn ludzkiej otyłości [...]. Dobrze byłoby wiedzieć, że dana osoba jest genetycznie predysponowana do braku motywacji do ćwiczenia, ponieważ to mogłoby potencjalnie zwiększać ryzyko rozwoju nadmiernej wagi ciała.

Booth i dr Michael Roberts trzymali szczury w klatkach z kołowrotkami i sprawdzali, jak dużo biegały przez 6 dni z własnej woli. Później krzyżowano ze sobą 26 biegaczy ze szczytu listy. Podobnie postąpiono z równoliczną grupą z dołu zestawienia. Proces powtarzano na 10 pokoleniach. Na końcu okazało się, że linia gimnastyczna biegała 10-krotnie więcej od leniwych zwierząt.

W kolejnym etapie studium zliczano mitochondria w miocytach i określano skład ciała. Przeprowadzono też badania genetyczne (sekwencjonowanie RNA, RNA-Seq). Wykryliśmy drobne różnice w składzie ciała i liczbie mitochondriów. Najważniejsze okazały się odmienności genetyczne [...]. Po dokonaniu przeglądu ponad 17 tys. genów z pewnej części mózgu wskazano 36 kandydatów, którzy mogliby odpowiadać za motywację do aktywności fizycznej. W niedalekiej przyszłości panowie chcieliby określić funkcje poszczególnych genów.