Pierwszy przypadek rekina tępo(dwu)głowego

[KopalniaWiedzy.pl 357]

W 2011 r. w Zatoce Meksykańskiej znaleziono dwugłowego rekina tępogłowego (Carcharhinus leucas). Dotąd z dwiema głowami spotykano się wyłącznie u innych gatunków rekinów, np. żarłaczy błękitnych czy szarych, a i to bardzo rzadko (naukowcy wspominają o ok. 6 raportach na ten temat).

To jeden z tych interesujących i rzadko wykrywanych fenomenów. Dobrze, że go udokumentowaliśmy [...], ale przed wyciągnięciem wniosków dotyczących przyczyny trzeba by zgromadzić więcej danych - wyjaśnia prof. Michael Wagner z Uniwersytetu Stanowego Michigan (MSU).

Zwykle osobniki z takim wadami rozwojowymi umierają wkrótce po urodzeniu, co wyjaśnia, czemu prawie się ich nie widuje. Tutaj naukowcy zyskali materiał do badań dzięki rybakowi, który 7 kwietnia 2011 r. natknął się na dwugłowy płód, patrosząc złowioną samicę (w macicy znajdował się też jeszcze jeden, tym razem prawidłowo zbudowany osobnik). Najpierw młode trafiło do biologów morskich z Florida Keys Community College. Później zajęli się nim specjaliści z MSU. Zespół Wagnera przeprowadził rezonans magnetyczny. Na zdjęciach widać było dwie głowy, dwa serca i dwa żołądki. Z tyłu (za obręczą piersiową) znajdował się pojedynczy ogon.

Spotykamy się z o wiele większą liczbą dwugłowych jaszczurek, żółwi oraz węży. Dzieje się tak, bo gady te są często rozmnażane w niewoli [...] i jest na nie popyt. Naszemu C. leucas trudno by było przeżyć, bo przy jego anatomii nie ma mowy o skoordynowanej ucieczce przed drapieżnikami czy poszukiwaniu pokarmu. Poza tym osobnik był mały, bo rozwój 2 głów pochłonął większość dostępnej energii.

Wagner ma nadzieję, że opisanie tego typu zniekształceń u rekinów pozwoli lepiej zrozumieć ludzkie wady rozwojowe.