Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy
KopalniaWiedzy.pl

Ćwiczenia w basenie zwiększają wytrzymałość pacjentów z POChP

Rekomendowane odpowiedzi

Ćwiczenia w wodzie lepiej wpływają na jakość życia i wydolność wysiłkową osób z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) ze współistniejącymi dolegliwościami niż ćwiczenia na sali.

We wstępie do artykułu opublikowanego w European Respiratory Journal Renae McNamara, fizjoterapeutka ze Szpitala Księcia Walii w Randwick w Australii, zauważyła, że pacjentom z POChP ze współwystępującą otyłością oraz chorobami mięśniowo-szkieletowymi i neurologicznymi często trudno jest ćwiczyć. Jej zespół postanowił więc porównać wyniki osiągane w wyniku treningów na basenie i na sali (pomyślano też o niećwiczącej grupie kontrolnej). Dwie grupy treningowe ćwiczyły przez 2 miesiące (w tygodniu odbywały się 3 sesje). Do końca studium wytrwało 45 z 53 osób. Średnia wieku wynosiła 72 lata.

Osoby ćwiczące w wodzie wspominały o poprawie odczuwalnej w codziennym życiu [...], np. w zakresie wytrzymałości czy [...] zdolności pokonywania długich odcinków przy okazji robienia zakupów. Za duży plus należy uznać rzadsze epizody duszności czy zmęczenia choćby w czasie kąpieli i ubierania.

W porównaniu do grupy kontrolnej, u badanych trenujących w basenie znacząco wydłużył się dystans przebywany w ramach 3 testów: marszu sześciominutowego (ang. six minute walking test, 6MWT), wahadłowego stopniowanego i wytrzymałościowego (ISWT, ESWT). ISWT to test maksymalnej wydolności fizycznej (pacjent chodzi wokół 2 słupków oddalonych od siebie o 9 m; tempo wyznacza sygnał audio, w każdym etapie zmienia się ono o 0,17 m/s). ESWT lepiej odzwierciedla wysiłek submaksymalny. Po 2-minutowej rozgrzewce we własnym tempie tempo podawane jest z zewnątrz. Potrójny sygnał oznacza, że należy zwiększyć szybkość.

Poprawę odnotowywano również w zakresie zmęczenia i duszności, ocenianych za pomocą Kwestionariusza Przewlekłych Chorób Płuc (ang. Chronic Respiratory Disease Questionnaire, CRDQ).

W porównaniu do grupy ćwiczącej na sali, chorzy trenujący w basenie pokonywali dłuższe trasy zarówno podczas ISWT (średnia różnica wyniosła 39 m), jak i ESWT (śr. różnica to 228 m). CRDQ wskazywał na ograniczenie zmęczenia.

O tym, że istotne jest ćwiczenie jako takie, świadczy fakt, że bez względu na miejsce gimnastykowania po treningu chorzy byli w stanie iść szybciej niż przy standardowej opiece medycznej. Basen zapewniał jednak większą wytrzymałość fizyczną i spadek zmęczenia.

Sądzimy, że ruch w wodzie był korzystny z kilku powodów. Po pierwsze, chodzi o wpływ wyporności i podtrzymywanie ciała, przez co zmniejsza się np. obciążenie stawów [...]. Po drugie, usprawniając krążenie, ciepła woda pozwala kontrolować ból. Choć obawiano się, że pacjenci z POChP nie będą tolerować ucisku wody na klatkę piersiową, nikt z grupy basenowej nie wycofał się ze studium z powodu pogorszenia objawów.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...