Gęsi w maskach prezentują swoje umiejętności

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Gdy były pisklętami, gęsi tybetańskie (Anser indicus) z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej nauczono noszenia masek, przez które podaje się ilość tlenu występującą na dużych wysokościach. Ponieważ maska "zbiera" wydychany przez ptaki dwutlenek węgla, podczas eksperymentów w tunelu aerodynamicznym można sprawdzić, w jaki sposób gospodarują one cennym gazem.

Dr Jessica Meir opowiadała o pomysłach i osiągnięciach swojego zespołu na dorocznym spotkaniu Stowarzyszenia Biologii Eksperymentalnej w Salzburgu. Udzielając wywiadów, podkreślała, że większość dotychczasowych badań koncentrowała się na odpoczywających gęsiach, natomiast Kanadyjczycy chcą stworzyć obraz dostaw tlenu podczas lotu. Dużym ułatwieniem są parametry tunelu aerodynamicznego Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej. Jest on na tyle szeroki , że przy swojej rozpiętości skrzydeł (ok. 1,5 m) gęś tybetańska swobodnie się tam mieści.

Meir i inni mają zamiar ustalić, jak wysoko są w stanie latać A. indicus. Niektóre studia wskazywały, że wznoszą się one na 6 tys. metrów - jest to konieczne, by pokonać Himalaje w czasie migracji z terenów lęgowych na Wyżynie Tybetańskiej do Indii - ale to tylko odczyt, a nie zakres możliwości gęsi. By je dokładniej oszacować, naukowcy odtwarzają stężenia tlenu i azotu na pułapach 6000 i 9000 m n.p.m. Dla tlenu wynoszą one, odpowiednio, 10 i 7%. Siedem procent odpowiada warunkom podczas przelotu nad szczytem Mount Everest. Wyczyny śmiałków w maskach są utrwalane na nagraniu poklatkowym.

Chcę odkryć mechanizm, który leży u podłoża tych fizycznych wyczynów. Wiemy już, że [gęsi tybetańskie] latają na wysokości do 6 tys. metrów, gdzie stężenie tlenu jest o połowę mniejsze niż na poziomie morza. I nie tylko są w stanie funkcjonować, ale i latać, co stanowi niesamowicie kosztowny sposób poruszania się; wiąże się ze zużywaniem 10-20-krotnie większych ilości tlenu niż podczas odpoczynku.

Dr Meir zależy na zrozumieniu fizjologii ptaków, ale na tym nie koniec. Snuje bowiem plany dotyczące wykorzystania uzyskanych danych w leczeniu pacjentów z problemami oddechowymi.