Dowód na średniowieczne pochodzenie wilczycy z Kapitolu

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Przez długi czas zakładano, że wilczyca kapitolińska, rzeźba stanowiąca symbol Rzymu, powstała w starożytności. Pierwsze wątpliwości zgłosiła w 1997 r. konserwator Anna Maria Caruba, która zauważyła, że sylwetkę zwierzęcia odlano w całości, a technika ta była typowa dla średniowiecza. Badania naukowców z Università del Salento potwierdziły jej przypuszczenia. Wg datowania radiowęglowego, wilczycę wykonano między 1021 a 1153 r. n.e.

Od 1471 r. wilczyca jako dar papieża Sykstusa IV znajduje się w zbiorach Muzeum Kapitolińskiego. Jakiś czas temu okazało się, że by jak najwierniej oddać legendę o założeniu Rzymu, w XV w. do wilczycy dodano sylwetki Romulusa i Remusa.

Naukowcy przeprowadzili datowanie ¹⁴C, stosując akceleratorową spektrometrię masową (AMS). Badano próbki organiczne z procesu odlewniczego.

Kiedyś uważano, że rzeźba powstała w jakimś etruskim warsztacie w V w. p.n.e. (ewentualnie przypisywano ją Wulce - jedynemu znanemu z imienia artyście etruskiemu, który żył i tworzył w VI w. p.n.e.). Teraz Umberto Broccoli, szef Wydziału Kultury rzymskiego Ratusza, twierdzi, że wilczyca z Palazzo dei Conservatori na Kapitolu to średniowieczna kopia oryginalnego etruskiego dzieła.

Broccoli podkreśla, że po raz pierwszy rzeźbę przypisał Etruskom niemiecki historyk Johann Joachim Winckelmann, który dokonując takiej kategoryzacji, powoływał się na sposób reprezentowania sierści zwierzęcia.