Białko transbłonowe bierze udział w regulacji tempa jedzenia

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Naukowcy ze Szkoły Medycznej Uniwersytetu Bostońskiego zademonstrowali, że zablokowanie receptorów sigma-1 - podtypu receptora opioidowego - zmniejsza tempo konsumpcji u osób z zespołem gwałtownego przejadania (ang. binge eating disorder, BED).

Dla zespołu charakterystyczne są epizody napadowego objadania się, jednak w odróżnieniu od bulimii, później nie pojawiają się zachowania kompensacyjne. U chorych mechanizm kontrolowania głodu nie funkcjonuje prawidłowo - przejadanie występuje mimo pełnej wiedzy o negatywnych skutkach dla zdrowia somatycznego, społecznego czy emocjonalnego. Próbując stronić od śmieciowego jedzenia, osoby z BED doświadczają dystresu oraz zespołu abstynencyjnego.

Zapewniając tylko przez godzinę dziennie słodkie czekoladowe produkty, doktorzy Pietro Cottone i Valentina Sabino uzyskali eksperymentalny model zespołu gwałtownego objadania się. W tym samym czasie grupa kontrolna była utrzymywana na standardowej diecie laboratoryjnej. W ciągu 2 tygodni w grupie z godziną słodyczy pojawiło się przejadanie: jej członkowie jedli 4-krotnie więcej od przedstawicieli grupy kontrolnej. By zdobyć słodkie pokarmy, ci pierwsi narażali się na potencjalne niebezpieczeństwo, podczas gdy pozostali ochotnicy starali się go unikać.

Na kolejnym etapie studium Amerykanie sprawdzali, czy farmakologiczne zablokowanie receptorów sigma-1 ograniczy rzucanie się na słodkie produkty. Okazało się, że pod wpływem terapii ludzie jedli o 40% wolniej i zaczęli unikać ryzyka.
Naukowcy wywnioskowali, że skoro przejadając się, ludzie niepotrzebnie ryzykują, zaburzeniu ulega proces podejmowania decyzji. Ponieważ to funkcja kory przedczołowej, postanowili sprawdzić, czy liczba receptorów sigma-1 w tym regionie jest u pacjentów z BED prawidłowa. Okazało się, że dochodzi tu do ich nadekspresji.

Cottone i Sabino zainteresowali się właśnie receptorami sigma-1, gdyż uczestniczą one w powstawaniu uzależnień od kokainy i metamfetaminy, a prawdopodobnie i innych substancji, a zespół gwałtownego przejadania w dużym stopniu przypomina uzależnienia.

Raport nt. wyników badań amerykańskiego duetu ukazał się w piśmie branżowym Neuropsychopharmacology.