Kruki pamiętają więzi społeczne

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Kruki już niejednokrotnie zadziwiały swoją inteligencją i umiejętnościami. Tym razem naukowcy dowiedzieli się, że ptaki pamiętają inne osobniki swojego gatunku oraz łączące je z nimi więzi społeczne przez co najmniej 3 lata.

Markus Boeckle i Thomas Bugnyar z Uniwersytetu Wiedeńskiego poinformowali na łamach Current Biology, że kruku zmieniają wydawane przez siebie odgłosy w odpowiedzi na usłyszany głos innego kruka. Rodzaj zmian zależy od tego, czy słyszą przyjaciela czy wroga. Gdy dociera do nich dźwięk wydawany przez kruka, z którym łączą je dobre stosunki, odpowiadają przyjaźnie. Jeśli jednak usłyszą wroga, ich głos zmienia się na niższy i bardziej szorstki. Natomiast słysząc głos nieznanego sobie ptaka, obniżają swoje głosy jeszcze mocniej i czynią je bardziej nieprzyjemnymi, chcąc w ten sposób zmylić zwierzę co do postrzeganych rozmiarów ciała. Zwykle bowiem większe osobniki mają niższe głosy.

Dotychczas wiedzieliśmy, że ssaki zmieniają wydawane przez siebie odgłosy w odpowiedzi na relacje, łączące je z innymi przedstawicielami swojego gatunku.

Teraz wiadomo, że czynią to też i ptaki. Ponadto, jak się okazuje, mają one znacznie lepszą pamięć niż dotychczas sądzono.

[Proton50 1]

Wokół tych mądrych i niewątpliwie pamiętliwych, ponoć długowiecznych i czarnych jak smoła ptaków, z rzędu wróblowatych, narosło wiele przysłów i przypowieści takich między innymi jak: - /Kruk krukowi oka nie wykole/ i wiele innych zachowań, o których nawet książę poetów polskich opisywał w swych bajkach.

Biały kruk to stały związek frazeologiczny oznaczający rzecz unikatową, rzadką i osobliwą, stosowany głównie w bibliotekarstwie.

Kruki mają czarne upierzenie i albinosy wśród nich nie występują.

Biały kruk więc, to tylko metafora, oksymoron wskazujący na nietypowy okaz.

Kruki wszystkie są czarne, albo ciemno granatowe i wbrew licznym domniemaniom żyją w granicach ok. 20 lat. Zdarza się, że niektóre osobniki dożywają do 40 wiosny, ale to rzadkość.

Niektórzy uważają, że wyrażenie biały kruk wywodzi się od domniemanej długowieczności tych ptaków. Wierzenia te przetrwały przez wiele setek lat w wielu narodach i żyją własnym życiem do dzisiaj.

Naukowcy z Nowej Zelandii dowiedli, że kruki potrafią łączyć elementy zdobytej wcześniej wiedzy w taki sposób by z jej pomocą rozwiązać nowy problem. Odkryli również, że kruki spośród wszystkich ptaków, mają najlepiej rozwinięte fragmenty mózgu, odpowiadające za kojarzenie faktów i abstrakcyjne myślenie.

Inteligencja kruków i innych ptaków w pewnych elementach życia społecznego przerasta czasem ludzką.

Zatem powiedzenie krzywdzące w stosunku do człowieka - /Ptasi móżdżek/, jest dla kruków i wielu innych ptaków krzywdzące.

Kruk z wroną i gawronem należą do rodzaju (Corvus). Kruk jest (Corvus corax), a wrona (Corvus cornix).

Oba te ptaki w kulturze europejskiej mają podobną symbolikę i znaczenie. Znane jest mroczne i demoniczne powiedzenie wywodzące się z literatury, choćby opowiadania Stefana Żeromskiego /Rozdzóbią nas kruki i wrony/.

Symbolika kruka w wrony nierozerwalnie łączy się z symboliką śmierci i wojny, albowiem kruki i wrony podążały od wieków za maszerującym wojskiem wiedząc, że prędzej czy później czeka ich suta uczta na ciałach poległych.

Ptaki te także pełniły rolę posłańców dobrych, albo złych wieści. Wróżyły też rozstrzygnięcie bitwy.

W mitologii nordyckiej dwa kruki o imionach Myśl i Pamięć siedziały na ramionach Odyna i były jego atrybutami.

Kruk, będący symbolem mądrości jest centralną postacią w mitologii Eskimosów, a także Indian brał on udział w stworzeniu świata. Czasami również był przedmiotem kpin, ale przeważała w nim siła magiczna i nadprzyrodzona.

W Grecji kruk łączony był ze słońcem i proroctwami. Był atrybutem Apollina i Ateny, a w Rzymie jego krakanie od wyrazu (cras) - jutro, łączono z nadzieją.

W Chinach solarny kruk i wrona to symbol władzy cesarskiej i miłości rodzinnej.

W mitologii celtyckiej kruk zwykle zwiastował nieszczęście.

Znamienna jest poznańska legenda o Królu kruków, które miasto Poznań uratowały. Należy w tym miejscu dodać, że wszystkie poznańskie jednostki lotnictwa w swoich znakach mają kruka.

W islandzkiej opowieści o Njaru z XIII wieku kruki towarzyszą mścicielom. Do tego kontekstu nawiązuje też Hamlet Szekspira: - /Już kruk krakaniem do zemsty daje hasło/.

Żeby na koniec tym krakanie czegoś nie wykrakać, dodam jedynie, że kruki ponoć ser uwielbiają i tym właśnie serem można je przechytrzyć.