Leczenie udaru w karetce jest możliwe

[KopalniaWiedzy.pl 357]

Leczenie udarów niedokrwiennych w specjalnych ambulansach już w czasie jazdy do szpitala jest realne. Mobilne jednostki udarowe mogłyby sprawić, że rozpuszczające skrzepy wewnątrznaczyniowe leki trombolityczne aplikowano by znacznie wcześniej. To bardzo ważne, ponieważ spełnią one swoją rolę, jeśli poda się je w ciągu 4,5 godz. od początku udaru.

Niemieckie studium objęło 100 osób. Okazało się, że czas podjęcia decyzji o leczeniu skracał się, gdy na wyposażeniu karetki znajdował się m.in. skaner do tomografii komputerowej. Pacjentom zdiagnozowanym w ambulansie leki trombolityczne podawano po upływie 35 min, natomiast u chorych badanych dopiero w szpitalu czas ten wydłużał się do 76 min (wyliczano wartość środkową, czyli medianę). Stan pacjentów z obu grup nie różnił się znacząco, ale autorzy raportu opublikowanego w The Lancet Neurology podkreślają, że nie na tym się koncentrowano, poza tym próba nie była zbyt duża i losy badanych śledzono przez bardzo krótki czas, bo zaledwie tydzień.

Wg ekspertów, chcąc określić wpływ wcześniejszego wdrożenia leczenia na rokowania oraz ocenić przydatność jednostek udarowych poza obszarami miejskimi, gdzie czas dotarcia do szpitala jest krótki, należy przeprowadzić badania zakrojone na szerszą skalę.

Aby zostać uwzględnionym w niemieckim studium, trzeba było mieć od 18 do 80 lat i mieć jeden lub więcej objawów udaru, które wystąpiły w ciągu ostatnich 2-5 godz. Pacjenci losowo trafiali do ambulansu wyposażonego w skaner CT, minilaboratorium i telełącze ze szpitalem lub do grupy poddawanej standardowemu leczeniu szpitalnemu. Do grupy eksperymentalnej trafiły 53 osoby, a do grupy kontrolnej 47.

Poza analizą czasu mijającego od telefonu alarmowego do podjęcia decyzji o leczeniu, Niemcy oceniali także czas upływający od telefonu do końca tomografii i badań laboratoryjnych, liczbę pacjentów, którym podawano dożylnie trombolityki, a także rokowania. Każdorazowo obserwowano znaczne skrócenie czasów reakcji/przeprowadzania niezbędnych działań.