O nieistniejących planetach

[Irek 16]

O nieistniejących planetach.

 

Czy wiadomość o istnieniu  50 miliardów planet w naszej galaktyce jest prawdziwa na to trudno jest odpowiedzieć.

Jestem jednak przekonany ze metodyka prowadząca do tych szacunków na pewno jest fałszywa.

 

Uważam ze "naukowcy" prowadząc pomiary za pomocą teleskopu NASA „Kepler“ nie uwzględnili tego ze zamiast planet odkryli po prostu plamy słoneczne.

 

 

Żeby zrozumieć tok mojego rozumowania trzeba wiedzieć ze procesy formujące morfologie powierzchni słońca nie są wynikiem żadnych reakcji termojądrowych ale efektem działania Tła Grawitacyjnego, inaczej mówiąc są wywołane przez oscylacje przestrzeni, w wyniku czego cząstki elementarne z których składa się materia słoneczna zamieniają te oscylacje na ruchy własne które przez nas są odbierane jako temperatura.

 

Dodatkowo ciała materialne są w stanie modulować frekwencję oscylacji elementarnych jednostek przestrzeni a tym samym również zmieniać wartość Tła Grawitacyjnego w swojej bezpośredniej bliskości.

 

Powoduje to ze przestrzeń tworzy pole o różnorodnej intensywności oscylacji pojedynczych elementarnych jednostek przestrzeni i odpowiednio prowadzi do zmienności oddziaływania Tła Grawitacyjnego.

 

Przykładowy rozkład możliwych interferencji jest widoczny w tym linku:

 

http://wwwex.physik.uni-ulm.de/lehre/physing1/node53.html

 

 

W przypadku wielu planet ustawionych w jednej linii dochodzi do szczególnie silnego wzmocnienia tych oscylacji. Jeśli taki obszar przecina powierzchnie  słońca, cząstki elementarne w obszarze przecięcia reagują zmiana częstotliwości oscylacji własnych co prowadzi do wzrostu ich temperatury i objętości.

 

Po krótkiej fazie adaptacji elementarne cząstki przestrzeni z których zbudowane są cząstki elementarne (Wakuole) zostają ciaśniej ze sobą związane w wyniku czego zmniejsza się ich czułość na oscylacje Tła Grawitacyjnego i oscylacje tych cząstek słabną.

 

Odpowiednie zmniejsza się tez temperatura tego obszaru i tworzą się tak zwane plamy słoneczne.

 

Nasze Słonce jest jedyne które możemy obserwować z bliska w związku z tym nasze wyobrażenia o innych słońcach odpowiadają temu co mamy przed "własnym nosem".

 

 

Jeśli jednak przyjmiemy moja tezę, to obraz tego jaką morfologie może przyjąć dane słońce nie jest już taki jednoznaczny i pojawia się możliwość, ze obecność regularnie rozłożonych plam słonecznych może tłumaczyć  zmienność jasności obserwowanych słońc.

 

Na szczęście nie jesteśmy skazani w tym przypadku tylko na spekulacje. Również w naszym systemie słonecznym mamy przykład tego jak mogą się zachowywać tego typu plamy słoneczne. W naszym systemie znajduje się jeszcze nasz stary Jowisz, który może być traktowany jako niedoszłe słońce.

 

Wprawdzie nie jest on zdolny do tego aby emitować promieniowanie w spektrum widzialnym ale mimo wszystko emituje on dwa razy więcej „energii“ niż otrzymuje jej od Słońca (patrz mechanizm Kelvina-Helmholtza, wprawdzie nie prawidłowy ale podane dane co do temperatury Jowisza mogą być użyteczne).

 

 

Jowisz może stanowić wiec dla nas model tego jaką teoretyczna morfologię może przyjąć potencjalne słońce.

Co w przypadku Jowisza jako pierwsze rzuca się nam w oczy to obecność  Czerwonej Plamy, pasów chmur i symetrycznie rozłożone centra burzowe.

 

Czerwona Plama jest odpowiednikiem plam słonecznych z ta różnica ze synchronizacja orbit księżyców Galileusza i obrotów Jowisza prowadzi do tego ze w trakcie ustawienia się księżyców w jednej linii, linia ta przecina powierzchnię Jowisza prawie ze zawsze w tym samym obszarze co powoduje "stałość" Czerwonej Plamy. W przeciwieństwie do plam słonecznych okres jej trwania nie jest więc ograniczony czasowo.

 

Wskutek wzajemnej bliskości księżyców Galileusza tworzą się różnorodne układy zależności pomiędzy nimi tak ze w atmosferze Jowisza powstają różnorodne obszary w których projekcje linii łączących rożne księżyce ze sobą prowadza do powstania różnorodnych systemów burzowych.

 

Poniższe linki dają możliwość przyjrzenia się tym różnorodnym układom i formom.

 

 

http://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Datei:Jupiter-Ellipsoid.png&filetimestamp=20070510112945

 

 

http://photojournal.jpl.nasa.gov/jpegMod/PIA02826_modest.jpg

 

 

http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA02831

 

 

http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA02860

 

 

Tutaj na przykład widzimy cień księżyca Io poruszający się na szerokości geograficznej Czerwonej Plamy.

 

http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA02863

 

 

W następnym widzimy animacje Jowisza widzianego od strony bieguna północnego. Widoczne są piec układów burzowych symetrycznie rozłożonych wokół planety.

 

http://photojournal.jpl.nasa.gov/archive/PIA03452.gif

 

 

Żeby zrozumieć jak tego typu struktury powstają proponuje skorzystanie z programu symulującego układ Jowisza.

 

Załadować można go z następującej strony:

 

http://indigo.ie/~gnugent/JupSat95/

 

 

Przy zmianie prędkości obrotów księżyców (Element oznaczony podwójnym trójkątem zaktywizować i nanieść wartość pomiędzy  1 i 999)  można zauważyć ze powstają geometryczne struktury których wierzchołki są tworzone przez punkty koniunkcji księżyców.

 

Punkty te wydaja się występować tylko w określonych punktach orbity co prowadzi do wytworzenia się figur geometrycznych, tak jak to obserwowaliśmy już w animacjach atmosfery Jowisza.

 

Ciekawe jest również to ze figury te zdają się obracać wokół Jowisza co odpowiada tez zachowaniu centrów burzowych w atmosferze. 

 

Wyobraźmy teraz sobie paru „naukowców“ którzy obserwują takie słońce jak nasz Jowisz z odległości parunastu lat świetlnych.

 

Nasi „naukowcy“ obserwują zmiany jasności słońca. Co ciekawe zmiany jasności występują bardzo często, w przedziale paru dni rzadziej paru tygodni.

 

Nasi „naukowcy“ chwytają za swoje lupy i liczydła i zaczynają liczyć bazując na prawach przyrody które sami sobie wymyślili. I nagle zamiast plam słonecznych pojawiają się planety obracające się w okol słońca tak blisko ze prawie go dotykają. „Naukowcom“ nie przeszkadza to wcale mimo ze ich planety aby spełnić matematyczne równania,  muszą mieć gęstość mniejsza od wody. To ze ich idee maga być kompletnie absurdalne nie przychodzi im nawet do  głowy. 

 

W ten sposób obserwacje plam słonecznych zamieniają się w Gorące Jowisze.

W gruncie rzeczy pasuje to doskonale do nauki, ta jest mianowicie tez tylko zbiorem przypadkowych artefaktów.

[waldi888231200 9]

inaczej mówiąc są wywołane przez oscylacje przestrzeni, w wyniku czego cząstki elementarne z których składa się materia słoneczna zamieniają te oscylacje na ruchy własne które przez nas są odbierane jako temperatura.[/size] 

Słońce emituje również tlen i azot które są obecne wokół nas na ziemi, idąc dalej kiedy używam suszarki do włosów i odczuwam że cząstki mają wyższą temperaturę to moja suszarka wywołuje oscylacje przestrzeni??

Nie strasz proszę.  ???

[JakinBooz 1]

Waldi, jeśli nadal będziesz używał suszarki do włosów to wywołasz trzęsienie ziemi. Lepiej idź do fryzjera i zetnij włosy bo grozi nam zagłada!!!!