Znajdź zawartość

W naukach astronomicznych i geologicznych wciąż coś się zmienia. Nowe odkrycia bez przerwy modyfikują i uzupełniają istniejące teorie. Ostatnią nowością jest korekta wieku naszego Układu Słonecznego który okazuje się starszy o niemal dwa miliony lat. Układy planetarne tworzą się, kiedy obłok gazu (głównie wodoru i helu) oraz pyłu kosmicznego zapada się pod wpływem grawitacji. Rosnąca siła grawitacji, gęstość i temperatura powoduje powstanie dysku protoplanetarnego, z którego później wykształcą się planety, centralne zgrubienie dysku - protogwiazda ostatecznie przekształca się w słońce. W dysku protoplanetarnym stopniowo formują się coraz cięższe substancje i większe okruchy stałej materii. Od tego momentu można zmierzyć wiek układu planetarnego - wtedy zaczynają cykać „zegary", czyli mniej stabilne izotopy pierwiastków. Takie właśnie minerały odkryto w półtorakilogramowym węglowym chondrycie - meteorycie znalezionym w 2004 roku na Saharze. Były to tzw. inkluzje - bogate w wapno i aluminium okruchy materii o rozmiarze od milimetra do centymetra, które powstały właśnie w pierwotnym dysku protoplanetarnym. Naukowcy z Arizona State University dokonali oceny wieku tych minerałów metodą izotopową - mierząc proporcje izotopów ołowiu zawartych w inkluzjach ocenili wiek minerałów na prawie cztery i pół miliarda (dokładnie na 4,45682 miliarda) lat. To najstarszy materiał z naszego Układu Słonecznego, jakiego wiek kiedykolwiek udało się obliczyć. Zatem i sam Układ musi być starszy, jego wiek, w zależności od teorii, jak dotąd szacowano na mniej o 300 tysięcy do 1,9 miliona lat. Artykuł na temat wieku naszego Układu Słonecznego zamieszczono w periodyku Nature Geoscience.